Κι αν ξεχασμένο πετροχελιδόνι
σε πετροβόλησε ρηχή η ζωή
και χάραξε μικρό και κλειστό αλώνι
της ψυχής σου την πλατιά αυλή,
και αν το στρατοκόπι σου είναι μικρό
στο στενό της μοναξιάς σοκάκι
και όλο να ψάχνεσαι στο γυρισμό
χωρίς να σημαδεύεις στο δρομάκι
τον ίσκιο σου τον πλατύ και κυματιστό
που απλώνεται περίγραμμα πιο πέρα
για έναν άλλο και πρωτόγνωρο εαυτό
σε μια αφρόντιστη και περίεργη ημέρα,
μην κρεμαστείς κοντό γερτό καλάμι
βαθιά ανάσα να πάρεις απ’ τη γη,
μην πέσεις ξερό στάχυ σε παλάμη
που μένει πάντα αχόρταγη και κλειστή.
Τράβα στους δισταγμούς μαχαίρι,
στους φόβους σου δώσε αναβολή
και με τις υποψίες απλωμένο χέρι
ακούμπησε τις σκέψεις σου στην πληγή,
γιατί οι πόθοι είναι γλυκοφίλημα
στην ευπείθεια και του λογισμού την τάξη
αλλά και η απόγνωση κρυφομίλημα
σε κάθε θεωρία όψιμη και πράξη.
Της μοναξιάς ιδέες δημιουργικές
ως ευδόκιμη ρήτρα και πρεσβεία,
ολοκλήρωνε σε προσωπικές στιγμές
και μην αρνηθείς του πειρασμού τη βία.
Πολύστρατο το κλειστό σου αλώνι,
με περάσματα και η νύχτα, χωρίς φυγή
και μείνε μόνος εκεί που θα σε δικαιώνει
η αυτογνωσία, με πεποίθηση κι απαντοχή.
10 – 9‑2024
Αυτόματο προσχέδιο by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια