ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Στις ανοι­χτές κι ολό­γιο­μες παλά­μες της γης,
αφει­δώ­λευ­το άφη­νε το βλέμ­μα του ο ήλιος
και οι άνθρωποι,ακέραιες ψυχές και αδέ­σπο­τες φωνές,
ανα­μάρ­τη­τη ακου­μπού­σαν την πλη­σμο­νή και τη βιασύνη.

Τ’ αψή­λου η ομορ­φιά και η μετά­λη­ψη πιο κάτω.

Στις ψηλό­λι­γνες κορ­φές, ανί­σκιω­το του θεού το βλέμμα,
στις ξέφρα­γες απλω­σιές, αβί­α­στη η συντρι­βή και το σχώριο
και στις γαλά­ζιες απε­ρα­ντο­σύ­νες η φυγή και το απάγκειο,
για να ‘χει πρό­σφο­ρα κι απλό­χε­ρο μοί­ρα­σμα η ζωή.

Το όνει­ρο μια αγκα­λιά και η λύτρω­ση ένα βήμα.

Στο ψηφι­δω­τό του χρό­νου, σχή­μα­τα μικρών επιθυμιών
και χρώ­μα­τα κρυ­φών πειρασμών,δειλά ψηλαφίσματα
στη μαγεία του άγνω­στου και στη δεσπο­τεία της γνώσης
για μια βέβαιη παρα­δο­χή, σε μια αιώ­νια επιστροφή.

Στ’ ασή­μα­ντα το στέ­γα­σμα και στα απλά το πάθος.

Στα σαβ­βα­τιά­τι­κα δει­λι­νά ανί­χνευαν το μερ­τι­κό τους,
προ­λά­βαι­ναν την απει­λή της  συνή­θειας και της τάξης
και στης Κυρια­κής τα πρω­ι­νά κούρ­σευαν τις ορμήνιες
σπα­τα­λώ­ντας θάρ­ρη­τα, αμφι­βο­λί­ες και αντιρρήσεις.

Μνή­μη σεμνή το αύριο και οφει­λή τα περασμένα.

Κι αυτή, ανα­σαι­μιά της γης και φέγ­γι­σμα του ήλιου,
μοί­ρα των ώρι­μων και­ρών και συνα­ξά­ρι των γήι­νων θεών,
λεύ­τε­ρη και μακρό­θυ­μη χωρίς απα­ντο­χές και φόβους,
συστοί­χι­ζε όνει­ρα και πεθυ­μιές κι αφέ­ντευε αλήθειες.

Χωρίς ικε­σία οι επο­χέ­ςς, δίχως ανά­γκη οι ελπίδες .

Και μάθαι­να στο δρό­μο της περα­στι­κός να μη διαβαίνω,
στο βλέμ­μα και τα λόγια της τα όριά μου να σιγουρεύω,
αυτά της πεποί­θη­σης, χωρίς εικα­σί­ες και παρενθέσεις ,
πνοή κι εγώ της γης , του ήλιου ακό­μη ένα σημάδι.

Κάθε ουτο­πία και μια αρχή, σε κάθε γέρ­μα και μια ανατολή.

ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.