κύριε, κύριε …

Γεμά­τοι οι δρό­μοι και όλοι τους βια­στι­κοί,
στρι­μω­ξί­δι τ΄απάντημα, δια­βά­τες περα­στι­κοί,
στο ανέκ­φρα­στο βλέμ­μα τα ανε­ρώ­τη­τα για­τί,
αντί­λα­λος και σπον­δή αντι­μι­λιάς η σιωπή.

Ανεί­πω­τη η αγω­νία και το άγχος βαραί­νει
πολιορ­κη­μέ­να στή­θη, με μία ανά­σα βγαλ­μέ­νη
από μαύ­ρες σκέ­ψεις και στο φόβο βου­τηγ­μέ­νη,
τη μονα­ξιά με περι­σπού­δα­στη θλί­ψη να βαθαίνει.

Με τρε­μά­με­να χέρια, σφιγ­μέ­να χεί­λη και κρύ­ες καρ­διές,
τα προ­σχή­μα­τα συντάσ­σουν στις γνώ­ρι­μες μορ­φές,
με αγέ­λα­στο χαι­ρε­τι­σμό και στε­νά­χω­ρες αγκα­λιές
στις τυχαί­ες συνα­ντή­σεις και τις άβο­λες στιγμές.

Μορ­φο­λό­γη­μα και κεί­νος της ανά­γκης στο μιλη­τό,
διέ­βλε­πε γνω­στούς και συντρό­φους στον κάθε διπλα­νό,
δια­φέ­ντευε συνά­ξεις με φίλιω­μα και θαυ­μα­σμό
και δια­λα­λού­σε ομορ­φιές και χάρες χωρίς κομπα­σμό.

Άσκο­πο γυρο­βό­λη­μα σε κάθε στρο­φή και γωνιά
ξεστρά­τι­σμα το λιό­γερ­μα κι από­κλη­ρος στην αντη­λιά.
Ξάφ­νια­σμα το απροσ­δό­κη­το γέλιο από μικρά παι­διά
κι αγκά­λια­σμα του δρό­μου  με μία λαί­μαρ­γη ματιά.

Ευελ­πι­στία ο πει­ρα­σμός, περα­τά­ρη να στα­μα­τή­σει
και για της ψυχής τα άγνω­στα μεγα­λεία να ρωτή­σει.
-Κύριε,κύριε, ποιο δρό­μο κάποιος να ακο­λου­θή­σει,
την ομορ­φιά του γέλιου των παι­διών να κοινωνήσει;

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.