ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Σώπαι­νες.
Ικετευτικά.Λεύτερη και ολοκληρωμένη.
Και τι τάχα να ’ λεγες για της ζωής τη μαγεία;
Πως είναι τα όνει­ρα φυγή
κι οι πεθυ­μιές μια δίκη;
Έτσι κι αλλιώς οι ανα­μνή­σεις σου,
γύρι­σμα είναι κι αγύρ­τισ­σα ηχώ.

Αφου­γκρα­ζό­σουν.
Ανε­πί­λη­πτα. Τον πει­ρα­σμό και τον πόθο.
Και πώς να μετα­νιώ­σεις για το λυτρωμό;
Ψεγά­δι η φρό­νη­ση του νου
και γδι­κιω­μός η ελπίδα.
Ακό­μα και το σύναγ­μα των καιρών,
πέρα­σμα είναι και ορμήνια.

Ομο­λο­γού­σες.
Απειθάρχητα.Τις απει­λές και την απώλεια.
Και πώς να δεχτείς την παραί­τη­ση υποταγή;
Δέη­ση της στέ­ρη­σης η οδύνη
και η συμ­μόρ­φω­ση έλε­ος και ευχή.
Αφού είναι οι αλή­θεις σου από­κρυ­φες σπονδές,
ταξί­δε­μα ανά­πλω­ρο κι απάγκιο.

Ξαφ­νια­ζό­μουν.
Απο­λο­γη­τι­κά. Για τους ύμνους και τους όρκους.
Και πώς την παραφορά,χαρά να μη λογιάσω;
Νάμα και χάρη η ζωή,
κι ο έρω­τάς σου, έμπνευ­ση και θαύμα.
Για­τί στον πανι­κό της αιωνιότητας,
στέρ­γουν ανυ­πό­τα­χτες μνήμες.

Δημο­σιεύ­τη­κε στην Εφη­με­ρί­δα των Τρι­κά­λων ” Η ΕΡΕΥΝΑ”
στις 23−12−15.

ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΕΣ ΜΝΗΜΕΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.