ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

Μου στέ­κεις
θωριά ακρι­βο­θώ­ρη­τη και φέγ­γος μεγαλοσύνης.
Θα σε γρι­κώ Απρίλη.
Στο λιό­γερ­μα τα χρώ­μα­τα στο σού­ρου­πο οι ύμνοι,
το γλύ­κα­σμα απο­σπερ­νό και η ψυχή ανέμι.
Σαστί­ζει ο νους και φθέγ­γε­ται χαρές και ομορφάδα.

Μου τρέ­χεις
πεφτα­στέ­ρι καλoσή­μα­δο και εωθι­νό αγέρι.
Και σε καλώ το Μάη.
Στο άνθι­σμα βερ­γο­λυ­γε­ρή, στο κορ­φο­λό­γη­μα λαχτάρα,
το φίλη­μα κόκ­κι­νη ανα­το­λή και η αυγή μαγνάδι.
Προ­τρέ­χει τ’ όνει­ρο της πεθυ­μιάς και την καρ­διά ζεσταίνει.

Μου φεύ­γεις
ορί­ζο­ντας πλα­τύς και ουρα­νού απλωσιά.
Και σε γνέ­φω μνήμη.
Τ’ απά­ντη­μά σου μάγε­μα και η ματιά σου ξόμπλι,
το γλυ­κο­μί­λη­μα ανθός και η ζωή περβόλι.
Γυρεύ­ει η νύχτα θύμη­σες κι η μονα­ξιά αποκούμπι.

Μου στέλ­νεις
νοσταλ­γί­ας κάλε­σμα και πόνε­μα απουσίας.
Θα σε κρέ­νω αγάπη.
Το καρ­τέ­ρε­μα προ­σευ­χή κι ο αγνι­σμός στ’ αγνάντιο,
ο γυρι­σμός σου λάμπρι­σμα κι η πλη­σμο­νή ανάσα.
Αγγί­ζει η ψυχή τη θέω­ση κι ο λογι­σμός το θάμα.

10−4−18

ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.