Κάτω στην πλατεία Ελευθερίας,
ασφυκτιούσε η ορμή και η ευθύνη.
Χέρια υψωμένα και φωνές συντονισμένες
σε συνθήματα απροσποίητης οργής
και αναλλοτρίωτου πάθους,
εγκαλούσαν εποχές και συνειδήσεις,
στρίμωχναν την ιστορία σ’ ένα ψέμα
και κρατώντας το δίκιο τους στην αρετή,
δήμευαν σε ανάγκες, οράματα και ιδέες
για ανατροπές και επαναστάσεις.
Πίσω απ΄το παράθυρο της προσαρμογής,
μνήμη βαθιά, ατένιζε επαναλήψεις.
Αιρετικές προσφυγές, νοσταλγικές οι διαψεύσεις
κι η πίστη να εμμένει εκεί στις επαληθεύσεις,
παρουσία και λόγος, ερμηνεία και δικαίωση,
μπροστά από τον άνθρωπο και την ιστορία.
Τι κρίμα να έχουν ανάγκη επανάστασης,
σεβασμού και αξιοπρέπειας ν’ αξιωθούν
κι αλίμονο αν δεν επαναστατούν
στον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία.
14−2−14
ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΕΣ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια