Skip to content

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΖΕ

 

Φθι­νο­πώ­ρια­ζε.
Έστι­βε τα σύν­νε­φα ο ουρανός
και μού­σκευε η ψυχή στη θλίψη.
Που χώρος τώρα να κρυφτείς!

Φθι­νο­πώ­ρια­ζε.
Φού­σκω­νε ο αγέ­ρας την οργή του
και γέμι­ζε ο νους με πίκρα.
Από ποια σκέ­ψη να πιαστείς!

Φθι­νο­πώ­ρια­ζε.
Άνοι­γαν φτε­ρά στο νότο τα πουλιά
και άδεια­ζαν καρ­διές οι δρόμοι.
Σε ποια γωνιά να ζεσταθείς!

Φθι­νο­πώ­ρια­ζε.
Έφευ­γες αμί­λη­τη και μοναχή
και ήταν μοι­ρο­λόι η σιωπή.
Τον πόνο πού να τον ειπείς!

Φθι­νοπ­πώ­ρια­ζε.
Έφευ­γες. «Έπρε­πε» μου ‘χες πει.
Σαν καρά­βι κι από­δη­μο πουλί.
Ποιαν άνοι­ξη να καρτερείς!

Creative Commons License
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΖΕ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Comment Feed

No Responses (yet)



Some HTML is OK

or, reply to this post via trackback.