ΣΠΟΝΔΕΣ

Γλί­στρη­σε το χέρι της στα μαλ­λιά του,
του πέρα­σε στη χού­φτα ένα κλω­νί βασιλικό
και τον έβγα­λε με την ευχή στο δρόμο,
μάτι κακό να μην τον δει,
λόγος πικρός μην ακουστεί
και να ’χει καλο­γραμ­μέ­νο ριζικό.
Δεν είχε τίπο­τε άλλο η μάνα να του πει,
τίπο­τε να του δώσει.
Είχε αδειά­σει την ψυχή, όλα του τα ’χε δώσει.

Έστε­κε ο κύρης ανέκ­φρα­στος πιο κει
κι έρι­ξε τη ματιά του καρ­φί και χάδι,
ν’ απλώ­σει κι άλλο η γη, δρό­μοι να τον χωρέσουν,
να δέσει στην οδύ­νη, χωρίς υπεκφυγή,
στην ευφο­ρία, να υψω­θεί μ’ ευθύνη,
χωρίς μέτρο στο πρωί και υπο­λο­γι­σμό στο βράδυ.
Δεν είχε τίπο­τε άλλο να προσθέσει,
όλα του τα ’χε τάξει.
Άφω­νο γιο­μά­το στό­μα, όλα του τα ’χε τάξει.

Τον πρό­λα­βε στου μεση­με­ριού την υπεροψία
και γητευ­τή θωρώ­ντας τον στα πάθη,
του έφε­ρε στη χού­φτα του τα μαλ­λιά της
την αγριά­δα των και­ρών να ημερέψει
και τ’ όνει­ρο το άγου­ρο να πλέξει,
δώθε από την παραί­τη­ση και κεί­θε από τη θλίψη.
Δεν είχε τίπο­τε άλλο εκεί­νη να του φέρει,
τίπο­τε να του πει.
Άφθαρ­τη γλώσ­σα της σιω­πής ‚όλα του τα ’χε πει.

Και η ζωή, του άνοι­ξε το μυστι­κό μετόχι,
την ώρα που δρα­σκέ­λι­ζε τις ύπο­πτες ρωγμές
κι άφη­νε πίσω του όλες του τις μικρές στιγμές,
σπον­δή κι αυτός ως μύστης να προσφέρει,
τη μήτρα μάνα ν’ αρνηθεί
και στο φως του ήλιου να εξαγνιστεί.
Δεν είχε τίπο­τε άλλο απ’ τη ζωή να πάρει,
τίπο­τε για να ζήσει.
Έζη­σε το αιώ­νιο και όλα τα είχε ζήσει.

ΣΠΟΝΔΕΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.