ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ

Στο πρώ­το σου βήμα,
μ’ εκεί­νο το καθά­ριο και βέβαιο βλέμ­μα,
γύρι­σα την πρώ­τη μου σελί­δα.
Την πρώ­τη φορά που αμή­χα­να
πρό­φε­ρα μισό­λο­γα με κόμπους,
μου έγνε­ψες την ελπί­δα.
Και κινή­σα­με μαζί το μεγά­λο δρό­μο.
Από την άκρη της γης
ως τ’ ουρα­νού τη στρά­τα.
Και πηγαί­να­με μαζί.Πάντα μαζί.
Πότε ‘γώ στα βήμα­τά σου,
πότε στις σελί­δες μου εσύ.
Κι όλο τρέχαμε,όλο τρέ­χα­με,
πότε στις βεβαιό­τη­τές σου και τη βιά­ση,
πότε στο ξάφ­νια­σμα και την άργη­τά μου.
Κι ανά­σαι­να να σε προ­λά­βω φέγ­γι­σμα
και σώπαι­να όνει­ρο να σ’ αγγί­ξω.
Το γέλιο σου κόκ­κι­νη ανα­το­λή
κι η αγω­νία μου λιό­γερ­μα βαθύ.
Αυγε­ρι­νός εσύ και αύρα πρω­ι­νή,
αγέ­ρι δει­λι­νού εγώ κι Απο­σπε­ρί­της.
Διά­βαι­νες μπρο­στά κι εγώ ακο­λου­θού­σα.
Χρώ­μα και μύρο η άνοι­ξη
στα γρή­γο­ρα βήμα­τά σου,
ωδή και ύμνος στις σελί­δες μου
το λάμπρι­σμα της μορ­φής σου.
Και τάχυ­να το ρυθ­μό μου να ισιώ­σω
και θάρ­ρε­ψα αντί­λα­λος της φωνής σου
να σε ακού­σω προ­σευ­χή
πίστη κοι­νή να σε σμι­λέ­ψω,
παρά­κλη­ση οι μύχιες πεθυ­μιές
κι απά­ντη­μα ζωής η από­φα­σή σου.
Και φίλιω­να κι αντέ­γρα­φα
στις άγρα­φες σελί­δες μου αλή­θειες,
πύκνω­μα λόγου και άνοιγ­μα ψυχής,
όρκους τιμής και δόκι­μες υπο­σχέ­σεις.
Με κοίταξες,τις σκέ­ψεις μου αφου­γκρά­στη­κες
και γρη­γό­ρε­ψες την υπρά­σπι­σή μου.
” Φιλό­σο­φος γαρ!
Οι σελί­δες σου το γρά­φουν.
Ο χρό­νος είναι πρό­βλε­ψη
και πρό­σταγ­μα ανά­γκης η αγά­πη.
Του νου το ταί­ρια­σμα απο­ζή­τη­ση
και της ψυχής το μιλη­τό αρμο­νία.
Φιλό­σο­φε γαρ!
Οι γει­το­νιές δε σμί­γου­νε.
Γνω­ρί­ζο­νται, αγα­πιού­νται
μα μένουν γει­το­νιές”!
Και φάντα­ζες ανθι­σμέ­νη μυγδα­λιά
και μάκραι­νες κελαη­δι­σμός τ’ Απρί­λη
και έμε­να δέντρο φθι­νο­πω­ρι­νό
κι αλάρ­γευα νυχτο­που­λιού από­η­χος.
3 – 5‑2020

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.