ΠΟΡΦΥΡΩΜΑ ΖΩΗΣ

Κι όσο τα χρό­νια πλή­θαι­ναν
με μιαν ανε­λέ­η­τη ευκο­λία και σει­ρά
και στέ­νευαν οι αλλό­τριες κι ασύμ­με­τρες επο­χές
σε μια άκληρη,απρόσωπη εφη­με­ρία
κι έναν ανώ­ρι­μο και μακά­ριο εφη­συ­χα­σμό,
λιγό­στευαν τα όνει­ρα και οι προσ­δο­κί­ες,
μίκραι­ναν οι ελπί­δες και οι ανα­μο­νές
κι οι μέρες ασύ­ντα­χτες και δίχως τελειω­μό,
δυσοί­ω­νες γλι­στρού­σαν στη δυσθυ­μία και την ενοχή.

Κι όσο οι νύχτες αιμορ­ρα­γού­σαν
κενά ψυχής και απου­σί­ες ορα­μά­των
σε κρυ­φούς καη­μούς κι επώ­δυ­νες ομο­λο­γί­ες,
αν και η φαντα­σία σμί­λευε σεμνές συνω­μο­σί­ες,
αφου­γκρα­σμούς ουρά­νιους κι επί­γειες αντα­μώ­σεις,
απα­ντο­χές ευδό­κι­μες κι αρμέ­νι­σμα ευτυ­χί­ας,
πέζευε η ζωή χλω­μή στου νου τα σταυ­ρο­δρό­μια,
αβά­στα­χτη συνή­θεια σε δόγ­μα­τα και ρήσεις,
ανά­γνω­ση ρηχή χωρίς προ­γνώ­σεις κι αποδράσεις.

Κι όταν η σύνε­ση ψηλά­φη­σε
την ομορ­φιά της αρε­τής και την τελεί­ω­ση του ήθους
στην ανα­στά­τω­ση της ψυχής και την πυρ­πό­λη­ση της μνή­μης,
στο στέ­γα­σμα της μονα­ξιάς και της τελε­τουρ­γι­κής σιω­πής,
συστοί­χι­σε τα καθη­με­ρι­νά με στο­χα­σμό και βλέ­ψεις
στον έρω­τα και το σεβα­σμό μ’ αισθή­μα­τα αμοι­βαία,
συμ­μά­ζε­ψε τα χθεσινά,τα υψι­πε­τή και σκόρ­πια
απ’ τ’ άγια σελη­νό­φω­τα και τις αστρο­φεγ­γιές τις πλέ­ριες
για το κοι­νό κι ανέ­φε­λο πορ­φύ­ρω­μα της ζωής. 

1−3−20

ΠΟΡΦΥΡΩΜΑ ΖΩΗΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.