ΤΙ ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΥΡΙΟ

Τάχα, τι μέρα κι αύριο για μας θα ξημερώσει,
τι τάχα θα ’χου­με δια­φο­ρε­τι­κό να πούμε
και τι να καρτερούμε,
σαν εξα­ντλού­με ανύ­πο­πτοι το πάθος της ψυχής μας
στην αξιο­πι­στία του παλιού, στη  σιγου­ριά του ίδιου
και στις καλές προθέσεις;

Μας έμα­θαν να είμα­στε και λίγο αμφισβητίες,
ίσα ν’ ανα­κα­λύ­ψου­με στην ευπεί­θεια τις αξίες
και τη χει­ρα­φέ­τη­σή μας,
και χάσα­με τη διά­θε­ση της αγνής αλαζονείας,
το ένστι­κτο της εξέ­γερ­σης και της διαμαρτυρίας,
χωρίς απογοητεύσεις.

Μικρές χαρές μας πύκνω­σαν τις ίδιες απαντοχές,
μεί­να­με μόνοι σαν σχή­μα­τα κι αόρι­στες μορφές,
ρηχή ζωή να υπηρετούμε.
Ποτέ μας δε θα μάθου­με σε ποιον ανή­κει ο κόσμος,
κι ας ξέρου­με καλά ποιος έπρε­πε να τον φτιάξει,
προ­ο­ρι­σμό να έχει.

Πώς τάχα αύριο θα πάρου­με  απ’ τη ζωή μεράδι,
ποιο τάχα θα  ’ναι βέβαιο και τι αληθινό,
χωρίς απο­ρί­ες το πρωί και αγα­νά­κτη­ση το βράδυ;

ΤΙ ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΥΡΙΟ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.