Απόψε βρέχει
και οι στάλες, στης ψυχής μου το άδειο κατώφλι
τη μορφή σου σταλάζουν.
Τα μάτια σου, δυο στάλες ζητιάνες στο τζάμι,
τα χέρια σου στις σκάλες δυο φύλλα νεκρά
και η φωνή σου τ’ ανέμου το κλάμα,
χαμένη στης νύχτας την κρύα αγκαλιά.
Απόψε βρέχει
και πίσω απ’ το τζάμι μια στάλα ζητιάνα κι εγώ,
να φανείς σε προσμένω.
Της νύχτας πικρός αδερφός κι απόψε μη μείνω.
Την ψυχή μου ατέλειωτος πόνος θα κουρσέψει
σαν οι χλωμές μου ελπίδες σκιά θα σε δούνε,
να στέκεσαι κόρη της νύχτας μορφή της βροχής.
Απόψε βρέχει.
Διπλωμένα τα φτερά της ψυχής μου ματώνουν,
γιατί ξέρω δε θα ’ρθεις.
ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΕΙ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια