Skip to content

ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΕΙ

 

Από­ψε βρέχει
και οι στά­λες, στης ψυχής μου το άδειο κατώφλι
τη μορ­φή σου σταλάζουν.
Τα μάτια σου, δυο στά­λες ζητιά­νες στο τζάμι,
τα χέρια σου στις σκά­λες δυο φύλ­λα νεκρά
και η φωνή σου τ’ ανέ­μου το κλάμα,
χαμέ­νη στης νύχτας την κρύα αγκαλιά.

 

Από­ψε βρέχει
και πίσω  απ’ το τζά­μι μια στά­λα ζητιά­να κι εγώ,
να φανείς σε προσμένω.

 

Της νύχτας πικρός αδερ­φός κι από­ψε μη μείνω.
Την ψυχή μου ατέ­λειω­τος πόνος θα κουρσέψει
σαν οι χλω­μές μου ελπί­δες σκιά θα σε δούνε,
να στέ­κε­σαι κόρη της νύχτας μορ­φή της βροχής.

 

Από­ψε βρέχει.
Διπλω­μέ­να τα φτε­ρά της ψυχής μου ματώνουν,
για­τί ξέρω δε θα ’ρθεις.

Creative Commons License
ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΕΙ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Comment Feed

No Responses (yet)



Some HTML is OK

or, reply to this post via trackback.