ΔΥΟ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΓΩΝΙΕΣ

Κουρ­σε­μέ­νη και άδεια η πόλη,
τα φώτα χαμη­λά και ξεθωριασμένα
κι οι δρό­μοι σκο­τει­νά καλντερίμια.
Βου­βοί κι αδυ­σώ­πη­τοι οι καιροί,
ροή του κενού και σημά­δι θολό του μυαλού,
απου­σί­ας μέτρη­μα και ερη­μιάς αρχή.

Εύθραυ­στοι κι εμείς στην οδύ­νη της μέρας
και στην από­γνω­ση της νύχτας,
ρημά­ξα­με την ψυχή μας
με τους δισταγ­μούς και τις ενοχές,
κι αφε­θή­κα­με στην απο­ζή­τη­ση και την αναμονή,
με μετέ­ω­ρες προσδοκίες
και λεη­λα­τη­μέ­νες ελπίδες.

Δυο δρό­μοι η πόλη όλη κι όλη,
άστε­γη σ’ ερεί­πια και φτωχογειτονιές,
λού­φα­ξε σε ίσκιους, φόβους και απειλές.
Παγι­δεύ­τη­κε η ζωή σε δυο γωνιές,
από­κρυ­φες, σαν της αγρύ­πνιας τα τραγούδια,
σαν τα κρυ­φά φεγ­γά­ρια και σαν τις μοναξιές.

Μικρό­θυ­μοι  κι εμείς συνοδοιπόροι,
της ψυχής το σκίρ­τη­μα που πύρω­σε  το νου
και πλημ­μύ­ρι­σε τη ζωή μας ,
τ’ αφή­σα­με να μας το ζεστάνουν
οι χάρες και οι συνω­μο­σί­ες των θεών,
κι έγι­ναν τώρα  οι επικλήσεις
προ­σμο­νές και  μοιρολόγια.

ΔΥΟ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΓΩΝΙΕΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.