ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ

Ανα­κά­θι­σε ράθυμα,
ακού­μπη­σε το κεφά­λι στην παλά­μη του
όπως  το ’χε συνήθειο
σαν ήθε­λε να καταγ­γεί­λει κάτι
και παρα­κο­λου­θώ­ντας στη μακριά κοί­τη του δρόμου
τη θλι­βε­ρή παρέ­λα­ση του συνω­στι­σμέ­νου πλήθους,
που στην απει­λή των δίσε­κτων καιρών
βγή­κε να δηλώ­σει τον αθώο του πανικό,
μοι­ρο­λά­τρη­σε στοχαστικά
απο­φεύ­γο­ντας την οργή και την καταδίκη.
Κου­βα­λού­σε ο καθέ­νας την από­γνω­σή του
στην απο­κα­θή­λω­ση της ευμάρειας
και τη διά­τρη­ση της ευφορίας.
Ανα­κά­λυ­πταν εχθρούς, προ­φή­τευαν κινδύνους,
μηρύ­κα­ζαν απο­ρί­ες και βρισιές
για πρό­σω­πα και καταστάσεις,
έφτυ­ναν σε επι­λο­γές και αποφάσεις
κι απο­ποιού­με­νοι των ευθυ­νών και των αιτίων,
μινύ­ρι­ζαν σε μετα­νιω­μούς με παρακλήσεις
προ­σμέ­νο­ντας στο λόγο του επό­με­νου μεσσία,
οι προσ­δο­κί­ες τους να αληθέψουν
και το εθνι­κό τους ανά­στη­μα να υψώσουν.
Έφερ­ναν εκδί­κη­ση οι καιροί
και χάνο­νταν της ζωής τα μέτρα,
έτσι φτη­νή που την φαλκίδεψαν
ανά­με­σα στο δρά­μα και την ειρωνεία.
Πόση τάχα αυτο­τα­πεί­νω­ση ν’ αποτελεί
η υπεκ­φυ­γή και η υποκρισία;
Ανέ­τρε­ξε απρόθυμα
στις ήσυ­χες μέρες της μακά­ριας ευδαιμονίας
για­τί και η δική του δικαιοσύνη
ήταν συμ­φω­νία και ανοχή.
Μικρο­μά­γα­ζο στο πίσω στενό
της ζωής το καθη­με­ρι­νό αλισβερίσι,
με φωνές υπο­τα­χτι­κές και πρό­δη­λες σιωπές.
Ακο­λού­θη­σε κι αυτός τη μεγά­λη κοίτη
με μόνη αντί­στα­ση την αυτοκριτική
και την παρα­δο­χή της προ­σω­πι­κής του ήττας.
Ήταν ένας απ΄ αυτούς.

ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.