Η ΛΕΜΟΝΙΑ

Λιμπί­στι­κα μια λεμο­νιά,
με άσπρα λου­λού­δια νυφι­κό
και δίφο­ρα λεμό­νια.
Της έπια­σα και τίνα­ξα
τη λυγε­ρή της μέση,
την αψη­λή κορ­φά­δα.
Γέμι­σαν άνθια οι αυλές,
με φύλ­λα τα μπαλ­κό­νια
και τα σοκά­κια τα στε­νά
με νιους ξεπε­τα­ρού­δια.
Πήραν το χρώ­μα οι γει­το­νιές
και τα παι­διά το μόσχο
κι εγώ την ομορ­φά­δα της
και τη γλυ­κιά της χάρη.
Την είδα νύφη, μάγισ­σα,
στο φέγ­γι­σμα τ’ Απο­σπε­ρί­τη,
νεράι­δα στο σελη­νό­φω­το
και ξωτι­κό της νύχτας.
Την πρό­σμε­να κόρη της αυγής
στο λάμπρι­σμα τ’ Αυγε­ρι­νού,
λιο­γέν­νη­τη μικρή θεά
στης κόκ­κι­νης ανα­το­λής το θάμα.
Ήλιος καλός ταξι­δευ­τής ‚
ζηλω­τής της γης και οδοι­πό­ρος,
του ουρα­νού αρμε­νι­στής
και στ’ απέ­ρα­ντο το γαλα­νό βαρ­κά­ρης,
στα κλώ­νια της τα λια­νό­βερ­γα
κρέ­μα­σε το φως του ξόμπλι,
στον ίσκιο της, περ­πα­τη­σιά
λίκνι­σε το αρμέ­νι­σμά του
και μένα μου ‘γνε­ψε με αντη­λιά
να τεντω­θώ να φτά­σω,
ψηλά τους αθώ­ρη­τους ανθούς,
τα ώρι­μα, τα δίφο­ρα λεμόνια.

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.