ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ

Μέσα στης νύχτας τα μάγια και την αστρο­φεγ­γιά,
στο παρα­θύ­ρι εστά­θης με νεράι­δας θωριά,
φεγ­γα­ρό­λου­στη κόρη με από­κο­σμη  ομορ­φιά,
στων αγγέ­λων το χορο­στά­σι και τη γειτονιά.

Μυγδα­λιά ανθι­σμέ­νη σε απο­χεί­μω­νο και­ρό,
κόκ­κι­νο τρια­ντά­φυλ­λο τ’ Απρί­λη σε θωρώ,
γλυ­κα­νέ­μι αυγής σε ακούω, πρω­ι­νό κορυ­δαλ­λό,
λάμπρι­σμα ανα­το­λής, πάντα να σε βλέ­πω ποθώ. 

Στέ­κεις μ’ ανή­συ­χο βλέμ­μα τι τάχα να θες ;
Μονά­χη στη νύχτα μιλάς, τι  άρα­γε  να λες;
Τα μάτια  σου με δάκρυ, μη βρέ­χεις μην κλαις,
σε ακούω, σε βλέ­πω από χίλιες γωνιές. 

Σκέ­ψου, με χέρια πια­σμέ­να, διψα­σμέ­να τα χεί­λη,
με τρε­μά­με­να λόγια του πόθου που ομί­λει,
πυρω­θή­κα­με πεθυ­μιές στο φλε­γό­με­νο δεί­λι
κι αφε­θή­κα­με θεοί, μέχρι ο ήλιος ν’ ανατείλει. 

Να θυμά­σαι κεί­νη τη νύχτα χωρίς αλη­σμό­νια,
τότε που βγή­κα­με στ’ ουρα­νού τα μπαλ­κό­νια
κι ακού­γα­με  στην αγρύ­πνια μας γλυ­κό­λα­λα αηδό­νια ‚
με όρκους και πίστη για μια αγά­πη αιώνια. 

Μου ψιθύ­ρι­ζες συνε­παρ­μούς και πάθη κρυ­φά,
τον έρω­τα στην έκστα­ση κεντού­σες με φιλιά  γλυ­κά
και κρα­τού­σες τη ζωή αντά­μω­μα στα ψηλά!
Πάντα  να τα  θυμά­σαι, να τα λογιά­ζεις όλ’ αυτά.

6 – 6‑2020

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.