Στις αγρύπνιες μου,
που τις κεντάει η μορφή σου
και τις μακραίνει ο στοχασμός κι οι πόθοι,
τα πάθη της τα άγια,
η νύχτα μεταγγίζει στην ψυχή μου,
με τελετή μικρών θαυμάτων
και όργιο ευγενών συνωμοσιών.
Ιχνηλατεί η μνήμη μου
υστερόβουλα επάνω στο κορμί σου,
ξαφνιάζεται στην αρμονία της ψυχής σου
και παραδίνεται γυμνή και λυτρωμένη
χωρίς απολογία, χωρίς μετανιωμό
φως και ολοκλήρωση, σκιά και αποζήτηση ,
στης αγρύπνιας μου τις καταφυγές.
Ικεσία η μοναξιά,
δημιουργία είναι και θεία κοινωνία
καθώς η σκέψη γίνεται κρυφή συνομιλία
για τις αλήθειες της ζωής,
για της χαράς τη μέθη,
για όσα στα μάτια σου ο νους επινοεί
και η ψυχή στην παρουσία σου βλέπει.
ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια