Skip to content

ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ

 

Στις αγρύ­πνιες μου,
που τις κεντά­ει η μορ­φή σου
και τις μακραί­νει ο στο­χα­σμός κι οι πόθοι,
τα πάθη της τα άγια,
η νύχτα μεταγ­γί­ζει στην ψυχή μου,
με τελε­τή μικρών θαυμάτων
και όργιο ευγε­νών συνωμοσιών.

Ιχνη­λα­τεί η μνή­μη μου
υστε­ρό­βου­λα επά­νω στο κορ­μί σου,
ξαφ­νιά­ζε­ται στην αρμο­νία της ψυχής σου
και  παρα­δί­νε­ται γυμνή και λυτρωμένη
χωρίς απο­λο­γία, χωρίς μετανιωμό
φως και ολο­κλή­ρω­ση, σκιά και αποζήτηση ,
στης αγρύ­πνιας μου τις καταφυγές.

Ικε­σία η μοναξιά,
δημιουρ­γία είναι και θεία κοινωνία
καθώς η σκέ­ψη γίνε­ται κρυ­φή συνομιλία
για τις αλή­θειες της ζωής,
για της χαράς τη μέθη,
για όσα στα μάτια σου ο νους επινοεί
και η ψυχή στην παρου­σία σου βλέπει.

Creative Commons License
ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Comment Feed

No Responses (yet)



Some HTML is OK

or, reply to this post via trackback.