Η αρπαγή της Ελένης

Κου­ρα­σμέ­νος κρά­χτης στο κάστρο ο ήλιος
κι αμί­λη­τος οδοι­πό­ρος σε πεδιά­δες και λόφους,
συντρο­φεύ­ει νεκρούς που δεν πρό­λα­βαν να δού­νε
καβα­λά­ρη τη νιό­τη στη ζωή τους να καλ­πά­ζει
παρά γιοί του πολέ­μου να φιλού­νε της Τροί­ας το χώμα.

Της Ελέ­νης ετού­τη η δόλια και άτι­μη αρπα­γή,
την τιμή μας λερώ­νει, στη γενιά μας φέρ­νει ντρο­πή
και για να είμα­στε της δόξας ανα­φο­ρά και λατρεία
στά­χτη η Τροία του Πάρη να γίνει , να ισο­πε­δω­θεί,
ίσκιος από πέτρα μη μεί­νει και τ’ όνο­μα να σβηστεί.

Πολε­μάρ­χες τρα­νοί, Βασι­λιά­δες, της φυλής Αρχη­γοί,
κλη­ρο­νό­μοι των λαών και κτή­το­ρες αξιών και συμ­βό­λων,
του πολέ­μου τη δίψα στην υπε­ρο­χή αρμα­τώ­νουν,
σημαία τη μορ­φή της Ελέ­νης σηκώ­νουν και φτά­νουν
σε θάλασ­σες ανοι­χτές και χώρες των μύθων μακρινές.

Κούρ­σε­ψαν κάστρα και οχυ­ρά, δια­γού­μι­σαν πολι­τεί­ες
περή­φα­νοι στην εισβο­λή και στη λεη­λα­σία ανδρεί­οι,
η κατο­χή και η δού­λω­ση σκο­πός και ελευ­θε­ρία,
με την Ελέ­νη αφορ­μή και την κατά­κτη­ση αιτία,
να ‘ναι το δίκαιο του ισχυ­ρού απο­δο­χή και συμφωνία.

Ήρω­ες και ιδέ­ες, στοι­χειώ­θη­καν εκεί χωρίς γυρι­σμό,
στους κάμπους φύτρω­ναν δέντρα ψηλά και στά­χυα ξαν­θά,
στα λιμά­νια σφύ­ρι­ζαν καρά­βια κι έσμι­γαν λαοί νικη­τές
και μόνο ο ήλιος, θλιμ­μέ­νος βιγλά­το­ρας σ’ ανα­το­λή και δύση,
μαρ­τύ­ρα­γε τις κρυ­φές συμ­μα­χί­ες για αρπα­γές και εισβολές.

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.