ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

                 ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

Και να θυμάσαι,
γυναί­κα εσύ της μνή­μης και της ανάγκης
πως ο δικός μας κόσμος
είναι αυτός των κρυ­φών θεών ο ασύ­νο­ρος κόσμος,
του χορού των αγγέ­λων και του ίσκιου των ανθρώπων,
αυτός που μπο­ρού­με με ουρα­νό να μετράμε
και σε μικρά κρη­σφύ­γε­τα να μοιραζόμαστε.

Και να λογιάζεις,
γυναί­κα εσύ της πεθυ­μιάς και των ονείρων
πως ο δικός μας έρωτας
είναι αυτός της πλη­ρό­τη­τας και του δέους,
της αυγής ανα­σαι­μιά, βλε­φά­ρι­σμα της εσπέρας,
αυτός  που μπο­ρού­με με σιω­πή να ομολογούμε
και σε εικό­νες και σύμ­βο­λα να στεγάζουμε.

Για να μη φοβάσαι
τη μονα­ξιά των απω­λειών και των παραιτήσεων,
για να αρνείσαι
τα βέβη­λα προ­σχή­μα­τα και τις αδέ­ξιες αποδράσεις
και να συντρέ­χεις  με πλή­ρη συναίσθηση,
ταί­ρι εσύ στο προ­σκύ­νη­μα των ειδώλων
και στο μεγα­λείο της αιω­νιό­τη­τας των στιγμών.

Δημο­σιεύ­τη­κε στο 51 τεύ­χος του λογο­τε­χνι­κού περιο­δι­κού „δε-κατα”

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.