ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ ΖΩΗΣ

Ήταν ξάφ­νια­σμα ζωής
το βλέμ­μα σου που πυρπόλησε
τις μικρές μου κοι­νές και ήσυ­χες μέρες,
που σημά­δε­ψε τις βολι­κές μου μικροχαρές
και με παρέδωσε,
φλο­γι­σμέ­νο, γυμνό στον καιρό
να προ­λά­βω ν’ αποκαλυφθώ.

Ήταν ξάφ­νι­σμα ζωής
το γέλιο σου που ψιθύρισε
τα μικρά και μεγά­λα μυστι­κά σου,
που τρα­γού­δη­σε τις γλυ­κές  και πικρές σου στιγμές
και με προσκάλεσε,
στα ψηλά της ψυχής τ’ αγνάντια
να μπο­ρέ­σω να καθρεφτιστώ.

Ήταν ξάφ­νια­σμα ζωής
το φιλί σου που στάλαξε
πόθο και πάθος στ’ απεί­θαρ­χο κορ­μί μου,
που ταξί­δε­ψε τις άναρ­χες προσ­δο­κί­ες μου
και μ’ οδήγησε,
αλη­θι­νό και γεμά­το στις μνή­μες σου
στον έρω­τά σου ν’ απολογηθώ.

Ήταν ξάφ­νια­σμα ζωής
ο λόγος σου που γέμισε
το κάθε πρώ­το μου και ύστε­ρο κενό,
που ξεφύλ­λι­σε το άνθι­σμα της λαχτάρας
και γλύκανε,
το φόβο, το ρίγος του καημού,
απ’ τη χαρά να μην παραιτηθώ.

Ήταν ξάφ­νια­σμα ζωής
το φως που με τύλιξε
σαν βγή­κα τ’ ουρα­νού και του ήλιου ικέτης
που μ’ οδή­γη­σε στο βωμό της ψυχής σου
και φώτι­σε να μπω,
ω ιέρεια και μού­σα, στο δικό σου ναό
τον έρω­τα να προσκυνήσω.

ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ ΖΩΗΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.