ΟΥΤΟΠΙΑ

Τ’ όνει­ρο που φτε­ρού­γι­σες στον άνε­μο πουλί
και μάγε­ψες στις θάλασ­σες τραγούδι,
δεν έφτα­σε μακρύ­τε­ρα απ’ τ’ ουρα­νού την άκρη
για­τί δεν είχαν πέρα­σμα σε ξέφω­τα οι καιροί,
οι ορί­ζο­ντες χαμή­λω­ναν σε φρά­χτες και σκιές,
κι εσύ πρώ­τη φορά κι αμά­θη­τη στο σκίρ­τη­μα της ψυχής
θωρού­σες με τα μάτια σου τις ομορ­φιές του κόσμου.

Καρά­βι πρω­το­τά­ξι­δο έσμπρω­ξα στα πέλα­γα το δικό μου
με το νοτιά,με το βοριά, στου ήλιου τα γυροτόπια
μα δεν ανοί­χτη­κε απ’ την ανα­το­λή πιο πέρα
γιατ’  είχα­νε σβη­στεί τ’ Αυγε­ρι­νού τα σημάδια,
οι γορ­γό­νες που τ’ απά­ντη­σαν το κρά­τη­σαν σε λιμάνια
κι εγώ πρώ­τη φορά ταξι­δευ­τής στ’ αφρό­σκε­πο το κύμα
σε κοντι­νά κι απά­νε­μα ζύγια­ζα τα πέρα­τα του κόσμου.

Φτά­σα­με αργά στο φέγ­γι­σμα και στο βασί­λε­μα νωρίς.
Γδαρ­μέ­νοι βρά­χοι η ψυχή κι ο νους φευ­γά­τος γλάρος
γιατ’ είχε  ο κόσμος σύνο­ρα κι ένα θλιμ­μέ­νο βλέμμα
ίδιο με του ζητιά­νου έρω­τα με του ηλιού τη χάση.
Βαθιά σιω­πή ο σπα­ραγ­μός και η από­γνω­ση ηχώ,
τι ήταν μικρός ο πηγαι­μός και τ’ όνει­ρο ουτοπία
που στοί­χειω­σε το γυρι­σμό στο παλιά αραξοβόλι.

ΟΥΤΟΠΙΑ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.