ΤΑΞΙΔΙ

Σαν κινή­σα­με τού­το το μακρύ και κρυ­φό μας ταξίδι,
απαλ­λαγ­μέ­νοι από ύπο­πτους  θεούς, μύθους και προφητείες
και ανοι­χτή­κα­με στα βαθιά του λυτρω­μού τα πελάγη,
γρή­γο­ρα αρνη­θή­κα­με το ούριο το πελα­γί­σιο ανέμι
και δεν απο­ζη­τή­σα­με του λιμα­νιού το αραξοβόλι,
παρά  της ψυχής τ’ ανέ­μι­σμα και του μυα­λού το ρίγος,
αβό­λευ­τοι και λεύ­τε­ροι να πάμε στους και­ρούς μας.

Προ­νο­ή­σα­με να μην αφή­σου­με του γυρι­σμού σημάδια
ούτε και χάρ­τες θέλα­με ν’ απο­πλέ­ου­με συμπληγάδες.
Μια θάλασ­σα δική μας  ζωγρα­φί­σα­με, με δέος και λατρεία,
να φύγου­με απ’ τα όνει­ρα που ησύ­χα­ζαν στις μνήμες
και να δια­βού­με ορί­ζο­ντες που άσπρι­ζαν σαν κύμα,
μη μας γλυ­κά­νουν την καρ­διά, το νου μας μην πλανέψουν
και δώσου­με στις μέρες μας προ­ο­πτι­κή και χρώμα,
και γίνει το ταξί­δι επι­στρο­φή κι η λύτρω­ση  ουτοπία.

Ξανοι­γό­ταν μπρο­στά μας το αύριο ασυντρόφευτο
και πίσω δικά­ζα­με χρό­νια στε­γνά κι αξό­δευ­τη γνώση.
Μεσο­πέ­λα­γα, μόνοι, χωρίς ορί­ζο­ντες και προορισμό
απο­πλεύ­σα­με  τη συμ­φο­ρά της δίνης των δισταγμών
και αρνη­θή­κα­με, ξένοι και ναυα­γοί  να λογιαστούμε.
Και  πηγαί­να­με, και μακραί­να­με, αυθε­ντι­κοί και βέβαιοι
πως οι πτώ­σεις μας κι οι ανυ­ψω­μοί, οι φυγές κι οι δίκες,
δεν ήταν  του νου συμ­μόρ­φω­ση  και της ψυχής ανάγκη
παρά συνεί­δη­ση ζωής και ολο­κλή­ρω­σης ταξίδι.

ΤΑΞΙΔΙ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.