Ζω, γιατί είδα στα μάτια σου μικρό θεό
να σταλάζει φως, ανασαιμιές και αίμα,
γιατί ένιωσα την ψυχή μου να φεύγει τ’ ουρανού
ύστερα στην απόγνωση να σβήνει και τον τρόμο,
γιατί γεννήθηκα τη χαραυγή και χάθηκα στο γέρμα.
Ζω γιατί γαντζώθηκα στις πεθυμιές της νύχτας,
τις κορφολόγησα ανατολές και της ημέρας χάρες
γιατί κρεμάστηκα από μια πλεξούδα ασημένιο φως
κι αιωρήθηκα πάνω από στράτες και φωτιές,
απ’ της αβύσσου το άνοιγμα και πίσω από σκιές.
Ζω γιατί υπέκυψα σε εύκολες παραιτήσεις,
ξέφυγα από συμβιβασμούς, σύρθηκα σε αρνήσεις
κι αφέθηκα φιλόδοξα στη ματαιότητα της ελπίδας,
γιατί μπορώ να σκύβω της ζωής και του θανάτου
χωρίς μοιρασιά και λύτρωση στης μοναξιάς το άλγος.
Ζω γιατί ακροπάτησα της γης με δέος,
το λογισμό μου στένεψα και ήπια την πνοή μου,
γιατί θάρρεψα κι αγαλλίασα σ’ απόλυτες εξαρτήσεις,
με αναζήτησα σε συμφωνίες και αμφισβητήσεις
και με ανακάλυψα σε αναστολές και σε ταυτίσεις.
Ζω γιατί μπόρεσα να κλάψω και ν’ απογοητευτώ,
γιατί γέλασα κι αφέθηκα να σε εμπιστευτώ
κι όταν άπλωσα τα χέρια μου απ’ τ’ όνειρο να πιαστώ
γυρεύοντας πληρότητα και προσδοκίας λευτεριά,
πιο πέρα από τα χέρια σου να φτάσω δεν υπήρχε.
ΖΩ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια