„Συν τω χρόνω”

Πει­στι­κή διδα­χή αυτο­γνω­σί­ας η αίσθη­ση του χρό­νου,
αβό­λευ­τη κι ανυ­πε­ρά­σπι­στη κατα­φυ­γή στις ανα­μνή­σεις,
ξέσκε­πες μελ­λο­ντι­κές επι­νο­ή­σεις και σχε­δια­σμοί,
αθε­ώ­ρη­τες προ­φη­τεί­ες , προ­κλή­σεις και ασπασμοί.

Ανά­δρο­μη κι αθό­ρυ­βη περ­πα­τη­σιά η μονα­ξιά του,
από τη χθε­σι­νή σιω­πή ως και τ΄αυριανό ανα­ρώ­τη­μα,
του φόβου κρυ­φο­σφύ­ριγ­μα και τύπω­μα απο­ρί­ας,
βια­σύ­νη η παρα­δο­χή κι η προ­σμο­νή ευδαιμοσύνη.

Παράλ­λη­λη ζωή, ταυ­τί­σεις, απο­διωγ­μοί κι εκκλή­σεις
χωρίς ιστο­ρι­κή δια­δρο­μή, παρα­στά­σεις και μετρή­σεις,
κοι­νές μονο­γρα­φί­ες προ­σα­να­το­λι­σμών και ηλι­κί­ας
χωρίς ανα­γραμ­μα­τι­σμούς, συγκρί­σεις και ισορροπίες.

Και πώς να ανα­με­τρη­θώ με βεβαιό­τη­τες κι αρνή­σεις,
ασύλ­λη­πτο του χρό­νου το κενό, το πλή­ρω­μα ουτο­πία
και πώς ν΄αφουγκραστώ το εφεύ­ρη­μα της ανά­γκης
με ρήτρα ταυ­τό­τη­τας την αρχή και τη συνέ­χεια δυσπιστία.

Κλει­στές συμ­μα­χί­ες οι αμφι­σβη­τή­σεις και οι αμφι­ση­μί­ες,
στίγ­μα προ­σω­πι­κό το χθες, το αύριο μοι­ρα­σμέ­νο,
το τώρα, πλά­τε­μα ζωής κι αφέ­ντε­μα του χρό­νου,
να στέ­κο­μαι μπρο­στά­ρης με σπού­δαγ­μα και κανόνες.

Κρυ­φή σπον­δή η ταρί­χευ­ση της μνή­μης που ανα­κα­λεί,
που ανα­πλά­θει σύμπα­ντα επι­λο­γών και τύχης
και τελε­τή κατά­κτη­σης το κούρ­σε­μα του χρό­νου,
 τον ίσκιο μου να προ­σπερ­νώ το ύστε­ρα να προλάβω.

6 – 1‑2022

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.