Έσκυψες και μου ψιθύρισες της νύχτας την ανάσα
με την κρυφή κι ευπρόσδεκτη των άστρων συνωμοσία
και υπέκυψα στον πειρασμό λαγνεία να σ’ αγρυπνήσω
μ’ ένα μαγνάδι φεγγαρόλουστο στα ξέπλεκα μαλλιά σου
και μια αμαρτία λάτρεμα αποσπερνής μαγείας,
αφού μεσονυχτίς γιατρεύονται τα θαύματα τ’ αθώα.
Κινάει από τον παράδεισο το κόκκινο το βράδυ
με μια αγιοσύνη θέλγητρο και με στοργή γητεία,
φέρνει σιωπές αμάλγαμα, απόπειρες και συνάξεις
που αληθεύουν σε μια παράκληση τ’ ασύνειδο του νου
και σημαδεύουν σε μια γωνιά, πλατιά την ύπαρξή σου
να έχει χώρο η ζωή και χρώματα η νύχτα.
Περίσσευμα ψυχής του ερχομού σου το καρτέρεμα,
η παρουσία σου έκσταση και αγγέλων μελωδία,
μ’ εγκώμια στα χείλη σου και προσκύνημα στο κορμί σου
περνώ από την άβυσσο του φόβου δίχως ξόρκια,
κρύβω την απουσία σου με ξόμπλια και δεήσεις
και συγχωρώ τ’ αλύτρωτο στο χάραμα σαν φεύγεις.
Δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα των Τρικάλων ” Η ΕΡΕΥΝΑ” την Κυριακή του Πάσχα 5−5−13
ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΚΣΤΑΣΕΙΣ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια