Έβρεχε.
Και βγήκε στους δρόμους,
ξυπόλητη, με ξέπλεκα μαλλιά
και τα χέρια φτερά της γης απλωμένα.
Μαργαριτάρια οι δροσοσταλιές στο πρόσωπό της,
τ’ ουρανού φιλιά και προσκυνητάρια
Τα μάτια της κεντίδια,
πουλιά που φτερούγισαν,
δυο ήλιοι που κρυφόπαιξαν ανάμεσα στα νέφη,
με το φως και τη σκιά
και τα χείλη της τριαντάφυλλο κομμένο,
πλημμύρα στο χρώμα και τη χαρά.
Έρωτας, της βροχής το τραγούδι
πλανά, κουρσεύει κι ανασταίνει την ψυχή της
και τ’ ανέμου η πνοή ,
πεθυμιά και λαχτάρα,
στα στήθια της ζωής ανασαιμιά.
Έβρεχε,
κι έσκυβε ο ουρανός,
της γης την προσευχή ν’ ακούσει.
Πήρε κι αυτή τους δρόμους,
με την ανατολή παράθυρο,
και την καρδιά ναό της.
ΕΙΚΟΝΑ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια