ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ

Πάνω στις ράγες,
τρο­χιο­δρο­μή­σα­με ως συρμό
τ’ ανε­πι­τή­δευ­τα όνει­ρά μας,
το ένα μετά το άλλο,
κι αφή­σα­με τη φωτεινότητα
των αυθόρ­μη­των επιθυμιών
να μας δεί­χνει μια στα­θε­ρή πορεία.

Επέ­με­νες να βεβαιώνεις
μ’ ένα σίγου­ρο βλέμμα
και με μια προ­βλέ­ψι­μη έκφραση,
πως ο χρό­νος και η βια­σύ­νη των εναλλαγών
δεν είναι ρυθ­μι­στής σε μια ψυχι­κή κατάσταση
παρά εκεί­νο το βαθύ κι ανερ­μή­νευ­το αίσθημα
του αιώ­νιου της ζωής ταξιδιώτη,
ν’ αλώ­σει και ν’ αλωθεί,
διεκ­δι­κώ­ντας την προ­σω­πι­κή ολοκλήρωση.

Επέ­με­να να βεβαιώνω
με μια δια­κρι­τι­κή σιωπή,
με διστα­κτι­κές και ανα­πο­φά­σι­στες χειρονομίες
πως απο­κα­λύ­πτου­με ο ένας στον άλλο
όταν νιώ­θου­με απροσ­διό­ρι­στα ασφαλείς,
λάτρεις της ανοι­χτής και ανο­χύ­ρω­της σκέψης,
επει­δή μπο­ρού­με να τολ­μή­σου­με να υπερβούμε
το χρό­νο και τα όριά μας,
σημα­δεύ­ο­ντας θεϊ­κές καταβολές.

Μας δια­κτί­νι­ζαν τόσα περί­ερ­γα κι αθώα μάτια
κι εμείς επι­μέ­να­με να νιώ­θου­με ασφαλείς.
Επι­μέ­να­με να λει­τουρ­γού­με στο  ανθρώ­πι­νο ύψος
χωρίς χρό­νο και βιασύνη.
Πάνω στις ράγες έτρε­χε η ζωή.
Και ήταν η δική μας.

ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.