ΑΕΝΑΗ ΔΙΑΦΥΓΗ

Απόκαμα.Επιστροφή στην κρύ­πτη.
Κομ­μά­τι να ξαπο­στά­σω
απ’ το κυνη­γη­τό του χρό­νου,
μια στά­λα ν’ ανα­σά­νω
απ’ την προ­σμο­νή και το ονει­ρο­πό­λη­μα
μιας ξέχω­ρης δικής μου μέρας.
Προ­τρέ­χω να προ­λά­βω
την τόσο κοντι­νή επό­με­νη στιγ­μή,
πιο πέρα τη συνέ­χεια ν’ αγνα­ντέ­ψω,
μα δεν τα κατα­φέρ­νω
κι αυτό­μο­λος δικά­ζο­μαι
στη βεβαιό­τη­τα του απρό­σφο­ρου,
στης μονα­ξιάς το ανέ­φι­κτο
και του αυτο­προσ­διο­ρι­σμού τη δίνη.

Απόκαμα.Αναθάρρηση στην πρό­βλε­ψη.
Απρο­σπέ­λα­στος ο χρό­νος στη μονι­μό­τη­τά του,
αδυ­σώ­πη­τος στο άκαμ­πτο μέτρη­μά του
κι ανε­λέ­η­τος στην ευστά­θεια του ρυθ­μού του.
Και πώς να προ­λά­βω μνή­μες να φτιά­ξω,
θύμη­σες να μαζέ­ψω,
μπρο­στά από το αύριο,
από το χθες πιο κεί­θε
με μια συναί­σθη­ση κοντή και γνώ­ση μετρημένη; 

Απόκαμα.Ανακύκληση στη ζεύ­ξη.
Στε­ριώ­νω μια παρα­δο­χή στη φυγή,
στην απο­ζή­τη­ση την άρνη­ση φτε­ρώ­νω
κι επι­μέ­νω να επι­σκο­πώ και ν’ ανα­ρω­τιέ­μαι
με μια βασα­νι­στι­κή επι­τή­δευ­ση
και πάλι στην ουτο­πία και τα προ­σχή­μα­τα να στα­θώ,
στην ανη­μπό­ρια αντέ­ρει­σμα να θεμε­λιώ­νω
και ασυγ­χώ­ρη­το το ξάφ­νια­σμα στην απο­ρία,
στα ύστε­ρα να αποποιούμαι. 

Απόκαμα.Ενσυνείδητη επι­νό­η­ση.
Το θέσπι­σμα προ­σή­γο­ρη δοκι­μή
τα ανα­πά­ντη­τα βεβαί­ω­ση και αρχή,
μετα­νιω­μός η διεκ­δί­κη­ση
και η συνέ­πεια προ­σφυ­γή,
σε μια αέναη του χρό­νου και δική μου διαφυγή.

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.