ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ

Τώρα πια που οι θεοί των μύθων και της ιστο­ρί­ας,
πισω­στρα­τούν στα στε­νά καλ­ντε­ρί­μια των δοξα­σιών
και δικά­ζο­νται στα πλα­κό­στρω­τα της πίστης και της αλή­θειας,
τώρα πια που τα ιερά και δια­χρο­νι­κά σύμ­βο­λα
ξεθω­ριά­ζουν απ’ τη μαγεία του ιδε­ώ­δους και του οδη­γι­σμού
και τα στρα­τευ­μέ­να στη δόξα είδω­λα αλλο­τι­νών επο­χών
σκιά­ζο­νται στην ανυ­πό­λη­πτη απο­ρία και λήθη,
στην πλατεία,σιωπηροί παρε­πι­δη­μού­ντες στο­χα­στές,
επί­τι­μοι ευκαι­ρί­ας αρχη­γοί με καυ­χη­σιά­ρι­κη μνή­μη,
επί­δο­ξοι ανα­λυ­τές με πρω­τό­τυ­πη ανα­φο­ρά και κρί­ση,
νεό­τευ­κτοι ανατροπείς,ασπούδαστοι εμπει­ριών και γνώ­σης,
πολυ­λο­γούν χαλ­κεύ­ο­ντας εικό­νες και προ­σω­πεία,
ψηλώ­νουν ανά­στη­μα σε βεβαιό­τη­τες και αμφι­σβη­τή­σεις,
κανο­ναρ­χούν ως εύση­μα τη σύγκρου­ση και τη δια­φω­νία,
παρα­σπον­δούν αυτό­χρη­μα στην επί­κλη­ση του ήθους
κι αλλη­λο­συ­ντάσ­σο­νται ομό­τε­χνοι σε παρα­στά­σεις.
Στην πλατεία,ανιστορείται το φευ­γιό και η βια­σύ­νη.
Ομο­λο­γεί­ται αδά­μα­στη του χρό­νου η μονα­ξιά,
ανα­με­τριέ­ται η επί­γνω­ση με τ’ άσπι­λο της πεθυ­μιάς
και γίνε­ται σοφία ο στο­χα­σμός και μακα­ρι­σμός ο λόγος.
Στην πλατεία,αντρειεύεται της ψυχής η παλ­λη­κα­ρο­σύ­νη.
Αναρ­ρι­χά­ται ασπόν­δυ­λη σε ιστούς και αψη­λώ­σεις,
επαί­ρε­ται και ασχημονεί,επινοεί και δαψι­λεύ­ει
ηγή­το­ρες και επο­χές, δόγ­μα­τα και θεο­ποι­ή­σεις.
Στην πλα­τεία απο­τι­μιέ­ται με τα πάθη της η ζωή.
Η μαθη­τεία του λογι­σμού και η παί­δευ­ση του φόβου,
ορί­ζουν το κοι­νώ­νη­μα τ’ ανθρώ­που με το μέλ­λον.
Εκεί, στην πλα­τεία των μύχιων ανα­δρο­μών και επι­δρο­μών,
εκεί, στις ασκη­τι­κές πολιορ­κί­ες και τις ανοι­χτές σκιαμαχίες.

Τρί­κα­λα 11 – 9‑2020

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.