ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ

Κι όταν έσμι­ξαν οι επι­θυ­μί­ες με τα όνει­ρα
και ημέ­ρε­ψαν οι κρυ­φές φωνές και χτύ­ποι
σε κεί­να τα πρώ­ι­μα και ασχη­μά­τι­στα χρό­νια,
στα μάτια σου έλαμ­ψε η δικαιο­σύ­νη
της ώρι­μης βια­σύ­νης κι αθό­ρυ­βης σεμνό­τη­τας.
Στη διά­φα­νη σιω­πή σου και το ζωγρα­φι­σμέ­νο γέλιο,
φέγ­γι­σε της ψυχής μας το λευ­τέ­ρω­μα
κι η ξαστε­ριά στο σκλά­βω­μα της αγά­πης.
Λιό­γιο­μη της χαράς αυγή τ’ αντά­μω­μά μας
κι ο χωρι­σμός, νύχτα των λογι­σμών και αγω­νί­ας.
Είχε ο κόσμος λάμπρι­σμα στις άγνω­στες τις  στρά­τες,
παι­δί καθώς έτρε­χα  σε μύθους και ιστο­ρί­ες,
τον πόθο τον πρω­τό­γνω­ρο θησαύ­ρι­σμα να κρα­τή­σω
κι μ’ ένα τρι­σά­γιο φωνα­χτό και απλω­μέ­να χέρια
να γεί­ρεις κόρη των θεών και νύμ­φη των ανθρώ­πων,
γλυ­κό μαντά­το ν’ ακου­στείς, μού­σα να σε θαρ­ρέ­ψω
για να ‘ναι η ζωή ξεφύλ­λι­σμα στου έρω­τα τη βίβλο.
Αισθή­μα­τα πρω­τό­λεια, αγνά και άδο­λες οι σκέ­ψεις
χωρίς ανα­ρω­τή­μα­τα, προ­τάγ­μα­τα και δοκι­μα­σί­ες.
Οι μέρες ήταν βέβαιες, κοι­νές και λύτρω­σης υμνω­δία
στο συνε­παρ­μό της ομορφιάς,στο μάγε­μα της σαγή­νης.
Πλα­τύ κατώ­φλι η χαρά, η ευτυ­χία μοι­ρα­σιά  και στέ­γη,
θέλ­γη­τρο η βάσα­νος της προ­σμο­νής και κάλ­λος η αγω­νία.
Οι μνή­μες, διά­πλα­τα ανοι­χτό παρά­θυ­ρο του χρό­νου
και  γλύ­κα­σμα ανα­πό­λη­σης, χωρίς απα­ντο­χές και προσ­δο­κί­ες
                                                     28 – 8‑2021

αΑΝΑ­ΠΟ­ΛΗ­ΣΗ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.