ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΟΥΝ

Κυκλι­κά και συμ­με­τρι­κά περ­νούν τα χρό­νια
και στ’ ασύμ­με­τρα και ψηλά μπαλ­κό­νια,
μαντα­το­φό­ροι της άνοι­ξης τα χελι­δό­νια ‚
στις άδειες και γκρε­μι­σμέ­νες τις παλιές
και­νού­ριες θα φτιά­χνου­νε και ζεστές φωλιές,
με χαρού­με­να πετάγ­μα­τα και σφυριξιές.

Βια­στι­κά κι ανο­μο­λό­γη­τα περ­νούν τα χρό­νια
και στα  ανοι­ξιά­τι­κα τα ανθι­σμέ­να κλώ­νια,
τα πολ­λά τα χρώ­μα­τα και το μύρω­μα, αιώ­νια,
η νιό­τη με τη βια­σύ­νη της  πρώ­τη θα φέρει,
στην ομορ­φιά τους η ζωή θα απλώ­νει το χέρι
και στο καρ­τέ­ρε­μα θα ζηλεύ­ει το καλοκαίρι.

Αριθ­μη­μέ­να στην εσπε­ρία περ­νούν τα χρό­νια,
θύμη­σες νοσταλ­γι­κές με τα γλυ­κά αηδό­νια,
ταξί­δια αγε­ω­γρά­φη­τα με τα λευ­κά γλα­ρό­νια
και τ’ αγλάι­σμα της μνή­μης ευδό­κι­μη γρα­φή,
στ’ αρα­ξο­βό­λι της ηλι­κί­ας και στην ανα­δρο­μή,
το πρώ­το γλυ­κο­χά­ρα­μα της ζωής, χρυ­σή αυγή.

Αδυ­σώ­πη­τα κι ομό­σπον­δα περ­νούν τα χρό­νια,
οι μέρες μικρά, κλει­στά και σημα­δε­μέ­να αλώ­νια,
οι ώρες αγε­φύ­ρω­τες κι ανά­δελ­φα κλε­φτρό­νια
των ονεί­ρων που στέ­ριω­ναν ζωή ευτυ­χι­σμέ­νη,
φιλιώ­μα­τα και συντρο­φιές σε χαρά δοκι­μα­σμέ­νη
και με την αίσθη­ση της ξεχα­σιάς να περιμένει.

Επι­τη­δευ­μέ­να και δογ­μα­τι­κά περ­νούν τα χρό­νια,
απά­τρι­δες κι εχθροί  λαοί, στου μίσους τα κανό­νια,
οι σφι­χτές χει­ρα­ψί­ες σφυ­ρη­λά­τη­μα φιλί­ας σε αμό­νια,
να έχουν οι μάχες τέλειω­μα και άπλω­μα η ειρή­νη,
η ύπαρ­ξη να ‘ναι συναί­σθη­ση και τα βιώ­μα­τα γαλή­νη,
το δίκαιο και η χαρά, χαι­ρε­τι­σμός και μνημοσύνη.

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.