ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Α

Σου στέλ­νω το πρώ­το και τελευ­ταίο μου γράμμα, 
όχι για χαι­ρε­τι­σμό ούτε για στερ­νό αποχαιρετισμό, 
παρά για την αλή­θευ­ση εκεί­νου του μηνύματος 
που μας έστελ­νε η ζωή με της καρ­διάς το σκίρτημα, 
το παρα­ξέ­νε­μα του νου και το αλάρ­γε­μα του χρόνου,
πως είναι η συνύ­παρ­ξη προ­σποί­η­ση και πλάνη.

Νιώ­θα­με πως τ’ απο­τόλ­μη­μα στο αγκυ­ρο­βό­λιο των τύπων, 
θα μας στε­ρού­σε τη λευ­τε­ριά, της απο­ζή­τη­σης τη μαγεία, 
την ομορ­φιά της έκπλη­ξης, του πάθους την αδημονία 
και αρνη­θή­κα­με τη συνύ­παρ­ξη με σχε­δια­σμούς και όρκους, 
το δελε­α­σμό της σιγου­ριάς και των συνη­θειών τη λάτρα, 
να  ’ναι ο έρω­τας κρυ­φό κυνη­γη­τό κι ευό­δω­ση ονείρων.

Και κρυ­πτο­γρα­φή­σα­με φτε­ρου­γί­σμα­τα ψυχής και ανατάσεις, 
φυγα­δέ­ψα­με εμπει­ρί­ες στο άσυ­λο των αναμνήσεων, 
αισθαν­θή­κα­με τα κενά στην οδύ­νη της νοσταλγίας 
κι αφε­θή­κα­με ανα­πό­δρα­στοι στην έκστα­ση και τον οίστρο 
των ανυ­πό­κρι­των λογι­σμών και μύχιων αισθημάτων, 
να είναι η αγά­πη ταύ­τι­ση και σμί­λε­μα η σχέση.

Σου στέλ­νω τού­το το άτι­τλο και ανε­πί­στρε­πτο γράμ­μα,
όχι για όσιες πεθυ­μιές ούτε και γλυ­κα­σμούς της μνή­μης,
παρά για το βαθύ το σάλα­γο που η σκέ­ψη μας αφή­νει,
τη θελ­κτι­κή ανα­στά­τω­ση που λυτρω­τι­κά μας συνε­παίρ­νει
στην πλη­ρό­τη­τα που η αρμο­νία ύπαρ­ξης και απου­σί­ας φέρ­νει,
κι αμφί­δρο­μα της ζωής το νόη­μα συνει­δη­τά το ζούμε.

22 – 8‑2020

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.