Μας σημαδεύει και μας απειλεί ο χρόνος
μ’ έναν αδυσώπητο συγχρονισμό
μακάριας ταχύτητας και δεσποτικής κυριαρχίας,
μα εμείς, με πλήρη επίγνωση της φθοράς και του τέλους,
αντιστεκόμαστε στο αναπόφευκτο με άδηλη υποταγή,
συμπαντικές κουκίδες με συνείδηση και δημιουργία.
Μας εκβιάζει και μας απειλεί ο εαυτός μας,
καθώς μας εγκαλεί για τη συντριβή της ευθύνης
και μας προτρέπει στην ταύτιση και την ισορροπία,
μα εμείς, δοκιμάζοντας αλήθειες κι αποδοχές,
ασκούμαστε στην άρνηση της προσποίησης
κι επιμένουμε στην υπερβολή της τελείωσης.
Μας εκθέτουν και μας απειλούν πρόξενοι και ταγοί,
με φοβέρες ‚εκθειασμούς και παρήγορα λόγια,
το νου μας στεγνώνουν, την ψυχή μας στραγγίζουν,
μα εμείς περνάμε από την πλάνη στο φόβο,
τον ύποπτο λόγο στεγάζουμε επαίτη τυφλό
και προσφέρουμε ευγνωμοσύνη αντί για σεβασμό.
Απειλή, ιεροφάντες άστεγοι και κήρυκες αγύρτες,
η έκκληση στην προσομοίωση και η ειρκτή της λήθης,
ομόχρωμοι να θεραπεύουμε κατεστημένες ρήσεις,
μα εμείς, αρνούμαστε τη συνενοχή και τη λατρεία,
ερωτοτροπούμε με το βέβαιο αδέκαστης προφητείας,
πως θα ’ναι ο χρόνος ανοιχτός και ομότιτλοι οι άλλοι.
ΑΠΕΙΛΕΣ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια