ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

Νύχτω­σε.
Πάντα νύχτω­νε νωρίς στις κρυ­φές μας σπονδές,
τις μικρές και βια­στι­κές μας λειτουργίες,
για­τί οι ναοί που στε­γά­ζα­με προ­σευ­χές και κατανύξεις,
ήταν κατα­φύ­για  ανα­με­τρή­σε­ων με το χρόνο
κι απά­ντη­μα της ψυχής μας με το φόβο.

Έφυ­γες.
Πάντα έφευ­γες νωρίς σαν λόγος αστέγαστος,
δοκι­μα­σία του νου κι απρο­στά­τευ­τη χαρά
για­τί μαθαί­να­με να χωρά­με σε αναμνήσεις
και πάνω απ’ τα ερεί­πια της τρο­μαγ­μέ­νης σκέψης
ν’ ακού­με χωρι­στά το θρή­νο των αναπολήσεων.

Ξημέ­ρω­σε.
Πάντα ξημέ­ρω­νε αργά στου ήλιου τις κρυψώνες
κι αλάρ­γευε η ανα­το­λή σε μιαν ανά­σα δρόμο,
για­τί η νύχτα πέζευε αγλύ­κα­ντη τη ζωή μας,
στε­γνώ­να­με στο στο­χα­σμό τη μονα­ξιά του πάθους
κι η μέρα με γκρί­ζο φως άρχι­ζε απ’ τον τελειω­μό της.

Γύρι­σες.
Πάντα γύρι­ζες αργά σαν αμφι­βο­λία και ελπίδα,
με μιαν  αλύ­τρω­τη ματιά και ίμε­ρου ανατριχίλα,
για­τί μας ξάφ­νια­ζε στο φως η σύνα­ξη των ονείρων,
την ομορ­φιά μαντεύ­α­με στην έκστα­ση της σιωπής
και μονο­λο­γού­σα­με τη λύτρω­ση με δέος ελευθερίας.

Δημο­σιεύ­τη­κε στην εφη­με­ρί­δα των Τρι­κά­λων „Η ΕΡΕΥΝΑ”
στις 31−5−14

ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.