Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΟΧΗ

Ανέ­συ­ρε νοσταλ­γι­κά από αυρια­νές ημέρες,
μνή­μες της χει­ρα­φε­τη­μέ­νης γενιάς του,
μαθη­τεί­ες και κατα­κτή­σεις αυτό­νο­μης πορείας,
μύχια καθώς λευ­τε­ρώ­θη­κε από τη βία της ιστορίας
και την ανά­γκη της συνέ­χειας και της προοπτικής.
Φυλ­λο­μέ­τρη­σε με ενθου­σια­σμό αιρέ­σεις και ανατροπές,
ψηλά­φη­σε μ’ ευφο­ρία ορά­μα­τα και δημιουργίες
κι ευτύ­χη­σε πρε­σβευ­τής μιας δόκι­μης εποχής,
με ορι­σμό το σεβα­σμό και όνει­ρα για ορίζοντες.
Ήθε­λε ν’  ανή­κει στην επο­χή του.
Όμως δεν ήταν αυθε­ντι­κοί ούτε κι ασύ­λη­τοι οι καιροί
παρά γυμνός από­η­χος προσ­δό­κι­μων αυθαιρεσιών,
παλιών επι­νο­ή­σε­ων πλο­κή κι ενο­χι­κών αναθημάτων.
Και σάστι­σε που θήτευε στη δυνα­στεία της διδαχής,
που ανα­κά­λυ­πτε το λόγο του σε ξένες προφητείες
και μάθαι­νε τη μίμη­ση και την αποδοχή
ως λυτρω­τι­κή κατά­κτη­ση και ολο­κλή­ρω­ση προσωπική.
Ήθε­λε να του ανή­κει η δική του εποχή.
Ανοι­χτή κι αμφί­δρο­μη, χωρίς ανα­φο­ρές και δικαιώσεις,
αναλ­λο­τρί­ω­τη από πρό­τυ­πα χρη­σμούς και δικαιώσεις,
θέσπι­σμα ομό­θυ­μο χωρίς  ιδα­νι­σμούς και πιστώσεις.
Και διεκ­δί­κη­σε τη δική του ακη­δε­μό­νευ­τη εποχή.
Όλα δεν είχαν ειπω­θεί, όλα δεν είχαν γίνει.
Περίσ­σευε η γνώ­ση και η ασχη­μά­τι­στη ορμή,
το δικαί­ω­μα στο όνει­ρο και η ελευ­θε­ρία στη ζωή.

21−11−13

Το ποί­η­μα δημο­σιεύ­τη­κε στην εφη­με­ρί­δα των Τρικάλων
„Η ΕΡΕΥΝΑ”,στις 24−11−13

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΟΧΗ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.