ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ ΦΩΣ

Πορεύ­τη­κε στον ορί­ζο­ντα της ανατροπής,
που τόλ­μη­σε να πιστέ­ψει πως υπάρχει
και κατά­φε­ρε ν’ ανθί­σει προ­χω­ρη­μέ­να χρόνια,
σπα­τα­λη­μέ­να σε διά­τρη­τους και γερα­σμέ­νους αιώνες.
Κι ανυ­ψώ­θη­κε πάνω απ’ την οικεία  του άβυσσο,
της σκο­τει­νής βεβαιό­τη­τας κι εγκαρτέρησης,
αυτής που θεω­ρού­σε ότι κατέ­χει και ελέγχει
και την αρνή­θη­κε, υπο­κύ­πτο­ντας με σύνεση
στον ανυ­πό­τα­κτο κι αυτά­ρε­σκο πειρασμό,
να δια­θέ­σει τον αξό­δευ­τό του εαυτό,
άλλο­τε στη σώφρο­να λήθη του θεού
και άλλο­τε στην υπερ­βα­τι­κή μνή­μη των ανθρώπων.

Σώρια­σε όλες του του νου τις αγρύπνιες
και της ψυχής του τις σταυρώσεις
μπρο­στά στο άγνω­στο και το αληθινό,
χωρίς άλλο­θι στο κενό και το συμβιβασμό,
με την παρή­γο­ρη αίσθη­ση της συμφιλίωσης
για τα χαμέ­να χρό­νια και τα άπρα­γα λόγια,
με τη μονα­χι­κή αίσθη­ση της ανωτερότητας,
αυτής που τον συντρό­φευε σε κάθε παραίτηση
από κάθε κάλε­σμα και κάθε ολοφυρμό,
κι έμει­νε απρο­στά­τευ­τος από κάθε δισταγμό,
να μπο­ρεί να φοβά­ται πως είναι ο εκλεκτός
χωρίς να εκδι­κεί­ται καμία εποχή.

Τώρα, τα όνει­ρα που σμί­λευε ως λάφυ­ρα ζωής,
ευτύ­χη­σε να τα συγκρί­νει πιο φτωχά
απ’ τις στιγ­μές που βίω­σε ανθρώ­πι­να κι απλά,
για­τί εκεί­να είχαν όνο­μα και τού­τες ανασαιμιά.
Και η μνή­μη του που αγρί­ευε σε θλι­βε­ρά τοπία,
αστρά­φτει φλό­γα πια και καθαρ­τή­ριο φως,
άμω­μη μπρο­στά στο ανά­γλυ­φο των καιρών
και δια­χέ­ε­ται πνεύ­μα λύτρω­σης και πνεύ­μα αρμονίας
στη μήτρα  της αιω­νιό­τη­τας και στον ιστό της γνώσης.
Μνη­μό­νευ­σε τα πάθη  του μ’ αντί­δω­ρο σοφίας
και παρα­δό­θη­κε συμπό­σιο σ’ αυρια­νές γιορτές,
να ’χει η ζωή αντί­κρι­σμα, σ’ ανθρώ­πων ευλογία.

ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ ΦΩΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.