ΠΟΙΗΣΗ

Του  ’λεγε να κατα­φύ­γει  στην ποίηση,
για­τί μπο­ρού­σε ως μύστης να την υπηρετήσει,
στην τέχνη της να υψωθεί,
να λυτρω­θεί στη δημιουργία
και να μετα­λά­βει της ζωής την ομορφιά,
στί­χο το στίχο,
κι απ’ τη θεία τού­τη μετάληψη
τόσοι πιστοί προ­σκυ­νη­τές και λει­τουρ­γοί να πιούνε.

Αρνή­θη­κε τη σιω­πή, φοβή­θη­κε και τον ύμνο,
για­τί η ποί­η­ση δεν είναι του λόγου σμίλεμα
ούτε έμπνευ­ση του απεί­θαρ­χου μυαλού.
Απέ­χει από την τέχνη και τη σπουδή
και δε συν­θέ­τει πανδαισία
ούτε  έκφρα­ση είναι και επικοινωνία.

Είναι οργή και σπαραγμός,
άλγος και ορρωδία,
κατά­βα­ση είναι στα σκο­τει­νά του θανάτου,
και μοί­ρα­σμα και σκόρ­πι­σμα της ψυχής.
Είναι κραυ­γή απ’ την άβυσσο,
ανά­στα­σης πισωγύρισμα,
γεν­νη­ση­μιού το φύτρο,
φως αστρα­πής που φλο­γί­ζει των αδύτων
και φαί­νο­νται στο μεγα­λείο τους,
τ’ ανθρώ­πι­να τα πάθη.

Του  ́λεγε ν ́ αρμε­νί­ζει της ζωής,
με θάλασ­σα το στο­χα­σμό και άνε­μο το λόγο.
Οι λέξεις κόκ­κι­να πανιά,
οι στί­χοι του κατάρτια,
μακριά απ ́ αβά­στα­χτα λιμάνια
κι ανυ­πό­φο­ρες στεριές.

Ανε­πι­τή­δευ­τα της νύχτας αδελφοποιτοί,
το βιώ­σα­τε κι οι δυο
με ταυ­τι­σμέ­νη σκέψη.
Δεν είναι η ποί­η­ση διαφυγή
και γλί­στρη­μα στο χρόνο,
ούτε κατα­φυ­γή κι  αρμέ­νι­σμα ονείρου.
Οδύ­νη  είναι  στ’ αδιέξοδο
και παρά­δο­ση  στη μονα­ξιά  τ’ απείρου.
Γι αυτό και δεν διαβάζεται,
παρά ομολογείται.

ΠΟΙΗΣΗ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.