ΜΟΥΣΑ ΜΙΚΡΗ

Πέτα­ξες μ’ ένα ηχη­ρό φτεροκόπημα
βια­στι­κό που­λί της ζωής.
Τάρα­ξες τη σιγαλιά
με μια απρό­σμε­νη κραυγή
και χάρα­ξες στην αμέ­ρι­μνη σιωπή
μια διά­πλα­τη ρωγμή.
Το καλο­καί­ρι έγερ­νε κουρασμένο
στον τελειω­μό του
κι εγώ χρύ­σω­να του ερχο­μού σου τ’ όνειρο
στην απαντοχή,
με κεί­να τα νοσταλ­γι­κά πρωινά
και τις βαμ­μέ­νες δύσες.

Το γέλιο σου πλα­τύς ουρανός,
σφυγ­μός και χτύ­πος της καρδιάς
και τα μάτια σου,
δρό­μος μακρύς ανοιχτός
σχι­σμή στον κλει­στό φεγ­γί­τη της προσμονής
για τη χαρά της νιότης.

Άναρ­χο μεθυ­στι­κό ξάφνιασμα
η πεθυ­μιά του νου
και της ψυχής η λαχτάρα,
καθώς γονά­τι­σα ικέ­της στο βωμό σου,
προ­σευ­χή ν’ αναπέμψω
και ζωή να σε λατρέψω.Μούσα μικρή,
κόρη του φεγ­γα­ριού και γιορ­τή της νύχτας,
γεί­ρε λια­νό κλαδί
στ’ ανέ­μου την ανάσα,
τρα­γού­δι στα φύλ­λα ν’ ακουστεί
ο πόθος και το χάδι.

Μού­σα μικρή,
κόρη της ανα­το­λής και του μεση­με­ριού φωτιά,
φτε­ρού­γι­σε περιστέρι
στου ορί­ζο­ντα τη φυγή.
Σημά­δι γίνε και φωτει­νή γραμμή,
ίσα­με κει που στά­θη­κε το αστέρι.

ΜΟΥΣΑ ΜΙΚΡΗ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.