Μνήμη τρελή,
μνήμη αδέσποτη του καημού κι απείθαρχη του χρόνου,
υπέκυψες στον πειρασμό, σαν μου ’πε εφηβάκι
και μ’ έσμπρωξες παιδί να πλανηθώ,
έφηβος να παλινοστήσω,
στις παλιές και έρημες των προσδοκιών αφετηρίες
και στις πλημμυρισμένες των ονείρων κοίτες,
τότε που ασυντρόφευτος την αποζητούσα,
ανιχνεύοντας τη μορφή της σ’ όλους τους δρόμους
που έμοιαζαν με τ’ απλωμένα χέρια του θεού,
για την πιο μακρινή και κοινή μας διαδρομή,
για ένα ταξίδι ασύνορο και χωρίς προορισμό.
Μνήμη τρελή,
μνήμη φωτιά ανέλεγκτη και μνήμη ελπιδολύτρα,
υπέκυψες νοσταλγικά σαν μου ’πε εφηβάκι,
και θυμήθηκα που κράταγα στις ανοιχτές παλάμες
μικρούς κι αφτέρουγους θεούς με στήθια λαχανιασμένα,
που έβλεπαν με τα μάτια της κι ανάσαιναν στην πνοή της
κι όταν φτεροκόπησαν και σπάθισαν τη μορφή της,
έμεινα στο καρτέρεμα και στην απαντοχή της
σαν το πουλί στην ανατολή, για τ’ουρανού τον κόρφο,
σαν άνεμος που μπερδεύτηκε στους φράχτες στα περβόλια,
σαν το παιδί που πρόσμενε στο σταυροδρόμι φίλους.
Μνήμη τρελή,
μνήμη κυρά καλή κι αναδρομάρισσα φωνή,
πώς ήσουν τόσο σίγουρη
πως αναγνώρισες την αδελφή ψυχή;
ΜΝΗΜΗ ΤΡΕΛΗ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια