ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Ξεχά­στηκ’ απρο­στά­τευ­το κι ανέ­με­λο παιδί,
στις στρά­τες τ’ ουρα­νού, στου ήλιου τα αλώνια
κεί­θε του φεγ­γα­ριού, των αστε­ριών πιο δώθε
παί­ζο­ντας με τα όνει­ρα και τη ζωή μετρώντας.

Με παρα­φύ­λα­γαν θεοί και μ’ αποπήραν
που πέρα­σα την πόρ­τα τους και μπή­κα στις αυλές τους,
θαρ­ρώ­ντας πως βεβή­λω­να τα όσια κι ιερά τους
κι απο­ρη­μέ­νος έφυ­γα πού τάχα να είχα φτάσει.

Έσκυ­ψα κι αφου­γκρά­στη­κα της γης την καλοσύνη,
ένιω­σα την ανά­σα της να φτά­νει απ’ τους ναούς της
κάλε­σμα σε θύμη­σες  με προ­σευ­χές και ύμνους
κι ευτύ­χη­σα στον κόρ­φο της και στο γλυ­κό της βλέμμα.

Ήταν μικρός ο ουρα­νός  τ’ όνει­ρο  να χωρέσει.
Στα στή­θια της η γη το κρά­τα­γε  ν’ αναπνέει.
Ξημέ­ρω­νε  στα μάτια σου και η ζωή βιαζόταν
κι αφέ­θη­κα  στα χέρια σου  μαζί σου να τη ζήσω.

ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.