ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ

Ορμού­σε αχα­λί­νω­τη η σκέ­ψη της
στ’ άδυ­τα της ψυχής της
και την απο­γύ­μνω­νε από αντιστάσεις,
συνει­δη­σια­κές συγκρού­σεις και φοβίες.
Κι ανέ­συ­ρε καλ­πά­ζου­σες μνήμες.
Μνή­μες μακρι­νές, θολές,
μνή­μες κοντι­νές, διάφανες,
μνή­μες πλη­γές, μνή­μες αναλαμπές,
που αντι­στέ­κο­νταν, που στιγμάτιζαν,
που δημιουργούσαν,
που έφερ­ναν ένα τερά­στιο κενό
και την άφη­ναν έκθετη
στις άγνοιες και τις δειλίες.
Τότε που η κάθε μέρα
ήταν και μια δια­φο­ρε­τι­κή αφετηρία
με μια και­νού­ρια προσδοκία.
Κι ανί­χνευε στο χαμέ­νο χθες
το πρω­τό­γο­νο κι ολοκληρωμένο,
σκια­γρα­φού­σε στο φευ­γα­λέο σήμερα
την έντα­ση και το πάθος
κι ανα­ζη­τού­σε στο αύριο
μ’ αδρές πινελιές
την υπέρ­βα­ση και το όνειρο.
Κι ανα­κά­λυ­πτε με τρόμο,
πρω­τό­φα­ντες κι ανε­ξέ­λεγ­κτες επιθυμίες
να κινού­νται σε δαι­δα­λώ­δεις δρόμους,
με θορυ­βώ­δεις κι αδυ­σώ­πη­τους ρυθμούς ,
με την περιέρ­γεια και την απορία,
ποια συμπα­ντι­κή νομοτέλεια
απε­λευ­θε­ρώ­νει και προσδιορίζει
μια επα­να­στα­τη­μέ­νη ψυχή,
να υπο­κύ­ψει και να μυηθεί
στο απροσ­διό­ρι­στο και το αυθόρμητο
και στο ανε­ξή­γη­τα αναμενόμενο.
Ξεπερ­νώ­ντας την αντί­στα­ση της μνήμης,
υπο­χω­ρού­σε και συλ­λά­βι­ζε οράματα
και σώρευε ερείπια
γκρε­μί­ζο­ντας είδω­λα και ινδάλματα.
Και στά­θη­κε όρθια,
με χέρια υψω­μέ­να και μάτια διορατικά
μπρο­στά στο βωμό της ψυχής της,
να θυσιά­σει και να θυσιαστεί,
για να αναγεννηθεί
στ’ αρχέ­γο­νο πλάσμα,
στ’ ανθρώ­πι­νο ύψος,
για την πτώ­ση, το ανασήκωμα
και την ολοκλήρωση.
Δε φοβή­θη­κε όταν αναρωτήθηκε
αν είναι αληθινή.
Έγι­νε εμμο­νή η βεβαιότητα
της ζωής και του ονείρου.
Βγή­κε στον πλα­τύ το δρόμο
με μια από­λυ­τη υπο­τα­γή και συμφιλίωση.
Αυτή κι ο εαυ­τός της. Για τον άλλον.

ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.