Η ΤΡΕΛΗ

Ανά­με­σα στο πυκνό  κι ανοι­κο­νό­μη­το πλήθος
που γυρό­φερ­νε τη σιω­πή και την ασφυ­ξία του
μετα­ξύ απο­ρί­ας, καγ­χα­σμού και  ειρωνείας,
όρι­ζε  αδιά­κρι­τα το δικό της πλά­νη­τα χώρο
κι αυθόρ­μη­τα τρα­μπά­λι­ζε σε αυθαιρεσίες,
προ­κα­λώ­ντας  συμπε­ρι­φο­ρές και μαρτυρίες.

Με χει­ρο­νο­μί­ες σπά­θι­ζε καθω­σπρε­πι­σμούς κι αξίες,
δαχτυ­λό­δει­χνε πρό­σω­πα  αχνά  και αγιοσύνες,
και αθυ­ρό­στο­μη, και αυθά­δης, χωρίς αναστολές,
με χαρα­κτη­ρι­σμούς κι ακα­το­νό­μα­στες βρισιές,
μαστί­γω­νε αυτιά υπά­κουα, μαθημένα,
κι έγδερ­νε υπο­χόν­δρια μυα­λά, συμβιβασμένα.

Με αβέ­βαιο θυμό και άλλο­θι τον οίκτο,
κατέ­φευ­γαν σε αφο­ρι­σμούς και συμπαιγνίες.
«Είναι η Τρε­λή. Τι φταί­ει  για όσα λέει
και πώς να της κατα­λο­γί­σεις ευθύ­νες κι ενοχή» ;
Το φόβο τους πιο μακριά δεν ήθε­λαν να πάνε
και μάζευαν τα λόγια της, του γέλιου απομεινάρια.

Ζωή φτω­χή κι ασυ­νάρ­τη­τη, τ’ ανθρω­πο­μά­νι μέγα,
αμά­θη­το στην οργή, στην τάξη σπουδαγμένο,
βόλευε τις μέρες του μικρές στις συνή­θειές του,
και μόνο η τρε­λή ακό­ντι­ζε βλαστήμιες,
αλή­θειες που κανείς δεν άκου­γε ούτε και ενοχλούσαν,
ξένοι που έμα­θαν να  φεύ­γουν χωρίς  ν’ανησυχούν.

Η ΤΡΕΛΗ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.