ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

[ Αθή­να  6−12−08.
Σκο­τώ­νουν ένα δεκα­πε­ντά­χρο­νο αγόρι.
Το δικό μας αγό­ρι, το παι­δί του κόσμου.
Επει­δή  επέ­με­νε να ζει στον κόσμο των παιδιών
και η εξου­σία δε συγ­χω­ρού­σε παρα­τά­σεις στη χώρα των ονείρων.
Ήταν επικίνδυνο. ]

Αγό­ρι μου,
που σε μεγά­λω­να με πεθυ­μιές κι ανάσες
κι ονει­ρευό­μα­στε μαζί στου ήλιου το κατόπι,
να ’ναι η ζωή σου ανα­το­λή κι οι μέρες σου δοξάρι,
πώς έγι­νε και βιά­στη­κες στο λιό­γερ­μα να φτάσεις,
χωρίς σερ­γιά­νι στην αυλή, στου κόσμου τα περβόλια,
χωρίς  αγνά­ντιο σε στρα­τί ψηλά από παραθύρι!

Αγό­ρι μου,
στο ματω­μέ­νο στή­θος σου, στα σφα­λι­στά σου μάτια,
σημά­δε­ψαν το όνει­ρο τ’ αβό­λευ­το της νιότης,
αυτό που εγώ ζωγρά­φι­ζα και θέριευε σε σένα,
να μας νυχτώ­σουν την ψυχή, το νου να μας φοβίσουν,
της μέρας γύρι­σμα ζεστό να μην αφουγκραστούμε,
γιατ’ είναι η ζωή μας μέτρη­μα και οι και­ροί δικοί τους!

Αγό­ρι μου,
οργί­στη­καν οι γει­το­νιές και πλά­τυ­ναν οι δρόμοι,
ανέ­σπε­ρο φως σε έδει­ξαν, παι­δί του κόσμου σ’ είπαν.
Πού νa ’βρω κου­ρά­γιο να τους πω, σοφία να μαρτυρήσω,
πως κάθε μέρα πέθαι­νες στη μονα­ξιά μαζί τους,
πως κάθε πρωί και μια βολή κι από­γνω­ση η νύχτα
γιατ’ είναι πολ­λοί αυτοί που ως λάφυ­ρο θα σε πανηγυρίσουν!

ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.