ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ

 Αλάρ­γε­ψαν κι από­ψε της νύχτας οι ώρες,
βου­βές κι αξη­μέ­ρω­τες σε όρθρο βαθύ
και η αγρύ­πνια μας κρυ­φή ιερο­τε­λε­στία
για την ιερή  των πόθων  μυστα­γω­γία
που απα­λαί­νει το καρ­τέ­ρε­μα της αυγής
κι ομορ­φαί­νει το κρυ­φο­μί­λη­μα της σιωπής.

‘Ασπρο στα­ρέ­νιο στο τρα­πέ­ζι σου ψωμί
και στο δικό μου κόκ­κι­νο κρα­σί,
ν’ αρχί­σει η ολο­νύ­κτια σπον­δή.
Σφαλ­λώ τα μάτια μου και βλέ­πω
κλει­στές τις πόρ­τες της καρ­διάς σου
και μυστι­κά εφτα­σφρά­γι­στα στο νου.

Σου στέλ­νω το κλει­δί με το φεγ­γά­ρι
ν’ ανοί­ξεις το σφά­λι­σμα του νου
και της ψυχής τη γόρ­δια δέστρα.
Μου στέλ­νεις γύρι­σμα κρο­ντή­ρι μ’ ένα  αστέ­ρι,
θεία μετα­λα­βιά απ’ τα χεί­λη σου να πιω
 και να χαρώ τη θέρ­μη του κορ­μιού σου.

Και σαν φτά­σουν στο ναό σου οι μύστες,
του ήλιου οι θεοί, του έρω­τα του λυτρω­τή,
θα κινή­σω στη χάρη σου προ­σκυ­νη­τής,
γου­λιά ‑γου­λιά το νάμα της αγά­πης μου να πιεις,
μπου­κιά- μπου­κιά απ’ τα χέρια  σου να πάρω
ευλο­γη­μέ­νο αντί­δω­ρο τον άρτο της ζωής.

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.