ΑΣΠΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ

Κι από­ψε, θ’ απο­συρ­θώ ερη­μί­της
στις εσχα­τιές των επι­θυ­μιών,
γονυ­πε­τής στους μακρι­νούς ορί­ζο­ντες του νου,
ανα­ζη­τώ­ντας δρό­μους πλα­τιούς και στε­νο­ρύ­μια
για να φτά­σω με πίστη και ελευ­θε­ρία,
ιερο­φά­ντης στην παν­δαι­σία της μνή­μης,
λει­τουρ­γός στη χώρα των ονεί­ρων
και στο ιερό των αισθή­σε­ων  τελε­τουρ­γι­κό.
Για  ν‘ αντι­στα­θώ στο ψυχρό πετρο­βό­λη­μα
της απου­σί­ας σου και του καη­μού,
ν’ ακυ­ρώ­σω την απο­ζή­τη­ση του ελέ­ους,
ξορ­κι­στής στην απο­γο­ή­τευ­ση να στα­θώ,  
αγέ­ρι να φυσή­ξω, αντί­λα­λος ν’ ακου­στώ ‚
ψηλή κορ­φή τ’ ουρα­νού να τεντω­θώ
για της ψυχής το κρυ­φο­μί­λη­μα στη σιω­πή,
και το γλυ­κό το φίλη­μα τ’ αστρό­φεγ­γου ουρα­νού.
                          ***
Κι από­ψε που θ’ αλαρ­γεύ­ουν οι ώρες,
έβγα κι εσύ στο πλα­τύ­σκα­λο της μονα­ξιάς,
στά­σου στο ξάγνα­ντο της προ­σμο­νής
και σμί­λε­ψε τους δικούς σου πόθους
στ’ αφέ­ντε­μα και το δια­γού­μι­σμα της ζωής,
με μακα­ρι­σμούς, ύμνους κι ευχα­ρι­στί­ες,
χωρίς ανα­φο­ρές, ενδοια­σμούς και ανα­στο­λές,
χωρίς διλήμ­μα­τα κι ανο­μο­λό­γη­τες ενο­χές,
λεύ­τε­ρη, ολο­κλη­ρω­μέ­νη, φωνή του εαυ­τού σου
χωρίς κενά, φυγές και απο­δρά­σεις,
να ’χει ξημέ­ρω­μα  και χρώ­μα­τα η ομορ­φιά,
κατα­φυ­γή κι αντά­μω­μα της έκστα­σης η χαρά.
                         ***
Κι από­ψε, κοι­νές οι μαρ­τυ­ρί­ες και οι παρα­δο­χές.
Στο περι­θώ­ριο σμί­γουν οι μεγά­λες οι σιω­πές.
Μυστα­γω­γία της αγά­πης και λυτρω­μός ψυχής,
της αγρύ­πνιας οι ασπα­σμοί και οι παρακλήσεις.

Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.