ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

Απ’ τ’ ανοι­χτό παράθυρο,
η άνοι­ξη μου γνέ­φει και μου χαμογελά
και στέλ­νει στο περ­βά­ζι μου
με δυο μικρά πουλιά,
από­κο­σμο κελά­η­δη­μα, ουρά­νια χαρά.

Στον απέ­να­ντι το φρά­χτη ο ήλιος
σγου­ρό­μαλ­λο μικρό τρε­λό παιδί
έπαι­ζε με την τριανταφυλλιά.
Βάφτη­κε με μύρια χρώματα,
μέθυ­σε με τ’ αρώματα
και ξεχά­στη­κε στη φυλλωσιά.

Κατη­φό­ρι­ζε ανέ­με­λο αγέρι
βάρ­κα με κου­πιά κλαδιά
και με φύλ­λα για πανιά.
Σκά­λω­σε κι αυτό στην τριανταφυλλιά,
του ’κλει­σε το μάτι κι ο ήλιος πονηρά
κι έμει­νε κι ανέ­μι­ζε στα ξέπλε­κα μαλλιά.

Ξετρε­λά­θη­καν απ’ τα ψηλά,
δυο μικρά  χελιδονάκια
με το γλυ­κό το κρυφομιλητό,
με το φως και με το θάμα
κι άφη­σαν το τρε­λό κυνηγητό
κι έσμι­ξαν με τ’ άλλα δυο
στης τρια­ντα­φυλ­λιάς τα κλώνια.

Απ’ την πάνω γει­το­νιά φωνές,
ανά­σες ψίθυ­ροι παλλικαριές.
Απει­λού­σαν τ’ αγό­ρια με βρισιές
και κοκ­κί­νι­ζαν ξεπε­τα­ρού­δια κοπελιές.
Έψα­χναν στις πλε­ξού­δες του ήλιου τις ξανθές
λαχτά­ρες και πρω­τό­φα­ντες χαρές.

Και κατέ­βη­κα να δώσω χέρι,
να σκαρ­φα­λώ­σει ο ήλιος πιο ψηλά.
Θε μου τι μάγια ήταν όλα αυτά;
Στου τρια­ντά­φυλ­λου τα φύλλα
φεγ­γο­βο­λού­σε η δική σου η ματιά
κι όλα άρπα­ξαν φωτιά.

Και  ανέ­βη­κε ο ήλιος την πρώ­τη του οργιά,
ξέφυ­γε τ’ αγέ­ρι στην πίσω τη βραγιά
σπά­θι­σαν και τα χελι­δό­νια ακό­μη πιο ψηλά
και μεί­να­με μόνοι στην τριανταφυλλιά,
θεέ μου τι χαρά!

ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.