ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Και με τον ήλιο ξόβεργα
και με το βλέμ­μα μάγια,
τ’ απά­ντη­μα  μεσοστρατίς
χαρά να το λογιάσεις,
τι είναι το καρ­τέ­ρε­μα σπονδή,
βια­σύ­νη η άργη­τά σου,
η τόλ­μη, παρά­κλη­ση του νου
κι ο ερχο­μός σου λόγος.

Και με το χρό­νο άρνηση
και με το φόβο δρόμο,
λει­ψή φωνή τ’αντίκρισμα,
το πύρω­μα στ’ απόσκιο,
τι σώπα­σες το δίκαιο στην ευχή,
στο δισταγ­μό την ευλογία,
τύψεις στα μάτια του καημού
και η φυγή σου ανάγκη.

Και με τη μνή­μη γύρισμα
και με το σέβας πόθο,
η αγιο­σύ­νη σου αναρχική
και το κορ­μί σου δίκη,
έτσι που μάκραι­νες σκιά στο φως
κι αφτέ­ρου­γη πετούσες,
σοφία να είναι το λευτέρωμα
και μεγα­λείο η προστασία.

Δημο­σιεύ­τη­κε στην εφη­με­ρί­δα των Τρι­κά­λων ” Η ΕΡΕΥΝΑ”
το Σάβ­βα­το 21 – 3‑2015, ημέ­ρα της Ποίησης

ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.