Τα μάτια σου,
μια θάλασσα πλατιά γαλάζια
δίχως άκρη και τελειωμό,
σειρήνειο κάλεσμα μυστικό
σε πεθυμιές και θύμησες.
Επέστρεφε η γη στα όριά της.
Τα μάτια σου,
ένας απέραντος ουρανός
δίχως ανατολή και γέρμα,
θέλγητρα πρώτου πειρασμού,
χρώμα κι αντίλαλος του πόθου.
Άντεχε στο μεγαλείο της η ζωή.
Τα μάτια σου,
δρόμος μακρύς απερπάτητος
δίχως αφετηρία και τέρμα,
ταξίδι ονείρου και φυγή,
φως, ηχώ κι επιστροφή.
Ημέρευε τη βιάση του οχρόνος.
Το κορμί σου,
σεπτός ναός αλειτούργητος
δίχως άβατο και μύστη,
ρίγος η προσευχή και πανικός,
θαύματα οι ευχές και τυραννία.
Ικέτευαν οι θεοί την οδύνη.
Το κορμί σου,
δισκοπότηρο θείας κοινωνίας
δίχως μετανιωμό και σχώριο,
μυσταγωγία κι έκσταση,
θυσιαστήριο ζωής και θανάτου.
Ομολογούσαν οι θνητοί την αθανασία.
Το κορμί σου,
λαχτάρας ανθοβόλημα και μύρο
δίχως μέρωμα και τόπο,
πετάρισμα η νιότη και χορός,
ζωή το κορφολόγημα και μέθη.
Γόργευε η αιωνιότητα και η πτώση.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Τρικάλων „Η ΕΡΕΥΝΑ”
την Κυριακή 8−12−13
ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ by Γεώργιος Αλεξανδρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.
Πρόσφατα σχόλια