∆ΙΠΛΑΝΟΙ

Κι αυτός που δίπλα μου σωπαίνει,
συνω­μο­τώ­ντας με συνή­θειες κι εμμονές,
κι εκεί­νος που ωρύ­ε­ται πιο πέρα,
δια­βάλ­λο­ντας αρε­τές και μαρτυρίες,
ξέρου­με πως είμα­στε διπλα­νοί στο ίδιο ψέμα,
ανύ­πο­πτοι σε ελεγ­χό­με­να περιθώρια
και προ­γραμ­μέ­νοι σε κατά­στι­χα ζηλωτές.

Κι αυτός με τους δογ­μα­τι­σμούς του,
που βεβαιώ­νει ποιος είναι απέ­να­ντί μας,
κι εκεί­νος με τις ανα­γω­γές του
που πρε­σβεύ­ει σε δια­λε­κτι­κή συμμετοχή,
ξέρου­με πως είμα­στε διπλα­νοί χωρίς ιστορία,
έρμαια στη μονα­ξιά και τη μονοχρωμία,
κι ασπόν­δυ­λοι σε κάθε πεί­ρα­μα και χρήση.

Χάνει η ζωή τα υπάρ­χο­ντά της
και μένει η φωνή χωρίς προσανατολισμό.
Κι αυτός που απο­τε­λεί κατηγορία,
κι εκεί­νος που είναι αριθμός,
ξέρου­με πως είμα­στε διπλα­νοί στην αλήθεια,
λόγος και πρό­σω­πο, ανα­φο­ρά κι αξία,
το μέγε­θος μη χάσου­με στο ύψος του ανθρώπου.

Απο­λο­γία και εξι­λέ­ω­ση οι καιροί,
σε κάθε τέλος και μια αισιό­δο­ξη αρχή.
Κι αυτός που έχει παραιτηθεί,
κι εκεί­νος που επι­μέ­νει στην οργή,
προ­λα­βαί­νου­με να είμα­στε διπλα­νοί στα όριά μας,
το αύριο στην ομορ­φιά να ορίσουμε
και η ζωή γητεύ­τρα να μας αρέσει.

∆ΙΠΛΑΝΟΙ by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.